พิธีกรรม เป็นยอดสูงสุดที่กิจกรรมของพระศาสนจักรมุ่งไปถึง ในเวลาเดียวกัน พิธีกรรมก็เป็นบ่อเกิดที่ฤทธิ์กำลังทั้งหมดของพระศาสนจักรหลั่งไหลออกมา (SC 10)        พระศาสนจักรประกาศ และฉลองธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้ากับประวัติศาสตร์แห่งความรอดในพิธีกรรม เพื่อให้ผู้เชื่อในพระคริสตเจ้า สามารถดำเนินชีวิต และให้บังเกิดผลด้วยการเป็นพยานในโลก

• พิธีกรรม จึงมีจุดประสงค์ เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า เพื่อเสริมสร้างความดี ความศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์ และเป็นเครื่องมือที่นำพระเจ้าเข้ามาสู่ชีวิตเรา

• พิธีกรรม (Liturgy) ในความหมายทางศาสนา หมายถึง การรับใช้พระเจ้า   โดยบุคคลที่มีหน้าที่ทำแทนประชาชน เป็นการพามนุษย์ไปหาพระเจ้า เป็นการรับใช้ด้วยจิตสำนึก ด้วยน้ำใสใจจริง โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นการถวายเกียรติแด่พระเจ้า ซึ่งต่อมามีความหมายแคบเข้า หมายถึงเฉพาะ พิธีบูชาพระเจ้า

ในคำสอนของสังคายนาวาติกันที่ 2 ได้กล่าวถึงลักษณะอันแท้จริงของพิธีกรรมไว้โดยจัดแบ่ง องค์ประกอบของพิธีกรรมดังนี้
1. พิธีกรรม คือการประกอบหน้าที่สงฆ์ของพระคริสตเจ้า เป็นการฉลองธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้า ดังนั้น พิธีกรรมจึงเป็นวิธีการสุดยอดที่ช่วยให้สัตบุรุษแสดงออกด้วยชีวิต    และให้คนอื่นประจักษ์ด้วยว่า ธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้าและธรรมชาติแท้จริงของพระศาสนจักรแท้เป็นอย่างไร (SC 2)
2. พิธีกรรมสร้างความศักดิ์สิทธิ์ นำมนุษย์ไปสู่ความศักดิ์สิทธิ์ เป็นการระลึกถึง "ประวัติศาสตร์แห่งความรอด" หรือธรรมล้ำลึกปัสกาที่สมบูรณ์แบบในพระเยซูคริสตเจ้า
3. พิธีกรรมล้วนเป็นเครื่องหมายและสัญลักษณ์ เพื่อบ่งบอกเรื่องที่มนุษย์ยังเข้าถึงไม่ได้
4. พิธีกรรมเป็นลักษณะของกลุ่มชนหรือหมู่คณะ ไม่ใช่การกระทำของคริสตชนรายบุคคล แต่เป็นการกระทำของพระศาสนจักร
พิธีกรรมในองค์รวม คือ "ธรรมล้ำลึก การฉลอง และชีวิต" ดังนั้น เส้นทางเดินในปีพิธีกรรมของคริสตชนในแต่ละปี จึงมุ่งไปสู่การระลึกถึงธรรมล้ำลึกแห่งความรอดของพระเยซูคริสตเจ้าทั้งสิ้น

• พระศาสนจักร จึงถือว่า เป็นหน้าที่ของตนที่จะต้องฉลองการที่พระคริสตเจ้าทรงกอบกู้เราให้รอด คือเตือนความศรัทธาให้ระลึกถึงการไถ่กู้ในวันที่กำหนดในระหว่างปีหนึ่งๆ ทุกๆสัปดาห์ในวันที่เรียกว่า "วันพระเจ้า" พระศาสนจักรยังรำลึกถึงการกลับคืนชีพของพระคริสตเจ้า   ซึ่งพระศาสนจักรยังฉลองอีกปีละครั้งพร้อมกับการรับทรมานของพระองค์ในวันสมโภชปัสกา (SC 102, CC 1163)

พระศาสนจักร ยังนำธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้ามาตีแผ่ตลอดเวลาทั้งปี เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้า ในชุมชนพระศาสนจักรตามเทศกาลประจำปี ซึ่งมีจุดใหญ่อยู่ที่ การฉลองศีลมหาสนิทหรือมหาบูชามิสซา การฟังพระวาจาของพระเจ้าตามโอกาสต่างๆประจำเทศกาล   การมีศรัทธาต่อพระคริสตเจ้าและกิจการของพระองค์ โดยแสดงออกทางการเฉลิมฉลองในพิธีกรรมประจำปี

• ปีพิธีกรรม จึงไม่ใช่ปีปฏิทินสากล แต่มีศูนย์กลางอยู่ที่เทศกาลปัสกา ซึ่งสังคายนานิเชอา ใน ค.ศ. 325   กลุ่ม คริสตจักรทั้งหลายเห็นพ้องกันให้ปัสกาฉลองในวันอาทิตย์ถัดจากวันเพ็ญแรก (14 นิซาน)  หลังจากวันที่กลางวันยาวเท่ากับกลางคืน (Vernal Equinox) และเทศกาลอื่นๆที่เหลือในปีพิธีกรรม จึงได้รับการกำหนดโดยใช้เทศกาลปัสกาเป็นจุดเริ่มต้น

ปีพิธีกรรม จะเริ่มต้นขึ้น ในวันอาทิตย์สัปดาห์แรก หลังจากอาทิตย์สมโภชพระเยซูเจ้ากษัตริย์แห่งสากลจักรวาล ซึ่งจะตกอยู่ในราวสัปดาห์สุดท้ายของเดือนพฤศจิกายน หรือสัปดาห์แรกของเดือนธันวาคม และจบลงในวันอาทิตย์สมโภชพระเยซูเจ้ากษัตริย์แห่งสากลจักรวาล ในปีถัดไป

• ปีพิธีกรรม จึงประกอบด้วย เทศกาล 4 เทศกาล เรียงตามลำดับดังนี้คือ เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า เทศกาลพระคริสตสมภพ เทศกาลมหาพรต และเทศกาลปัสกา     โดยมี เทศกาลธรรมดา แทรก ระหว่างเทศกาลพระคริสตสมภพกับเทศกาลมหาพรต และระหว่างเทศกาลปัสกา กับเทศกาลเตรียมรับเสด็จฯ ในปีพิธีกรรมถัดไป

เส้นทางเดินของความเชื่อในปีพิธีกรรมปฏิทินปีพิธีกรรม
การแบ่งปฏิทินปีพิธีกรรมออกเป็น 3 ปี คือ ปี A ปี B และ ปี C นั้น ใช้การหารปีคริสตศักราชด้วย 3
ถ้าเหลือเศษ 1 เป็นปี A เช่น 2005 หารด้วย 3 จะเหลือเศษ 1 แสดงว่าเป็นปี A
ถ้าเหลือเศษ 2 เป็นปี B เช่น 2006 หารด้วย 3 จะเหลือเศษ 2 แสดงว่าเป็นปี B
ถ้าหารลงตัว เป็นปี C เช่น 2004 หารด้วย 3 จะลงตัว แสดงว่าเป็นปี C

การจัดแบ่งปฏิทินปีพิธีกรรมออกเป็น 3 ปี เช่นนี้     มีผลเกี่ยวข้องกับบทอ่านจากพระวรสารวันอาทิตย์ในเทศกาลธรรมดา โดย
ปี A บทอ่านจะเดินตามพระวรสารนักบุญมัทธิว (ทางเดินของศีลล้างบาป)
ปี B บทอ่านจะเดินตามพระวรสารนักบุญมาระโก และยอห์น (ทางเดินของการอพยพ)
ปี C บทอ่านจะเดินตามพระวรสารนักบุญลูกา (ทางเดินของการเป็นประชากร)

สำหรับบทอ่านในมิสซาวันธรมดา จะแบ่งออกเป็น ปีคู่ และปีคี่
"ปีคู่" คือปีคริสตศักราชที่ลงท้ายด้วย "เลขคู่"
"ปีคี่" คือปีคริสตศักราชที่ลงท้ายด้วย "เลขคู่"