ครั้งหนึ่งมีฤษีท่านหนึ่งที่มีเวทมนตร์ เขาเป็นบุคคลที่มีใจเมตตากรุณา
    วันหนึ่งมีหนูตัวเล็กๆ ตกลงมาจากปากของอีกา ฤษีเห็นหนูกำลังดิ้นรนอยู่บนพื้นก็เกิดความสงสาร เขาดูแล รักษา และให้อาหารแก่มัน มันอ้วนท้วน และอยู่กับฤษีตลอดเวลา

    วันหนึ่งมีแมวตัวหนึ่งต้องการจะกินหนูตัวนี้ มันไล่ตามหนูตัวนี้ เมื่อเห็นดังนี้ ฤษีผู้มีใจเมตตาก็เสกให้หนูกลายเป็นแมวตัวหนึ่ง แมวเสกอยู่อย่างมีความสุขในกระท่อมของฤษี หลังจากนั้นมีสุนัขหลงทางผ่านมาทางกระท่อมของฤษี และเห็นแมวของฤษี มันไล่ตามแมว ฤษีรู้สึกสงสารแมวจึงเสกให้มันกลายเป็นสุนัข สุนัขเสกตัวนี้มีความซื่อสัตย์ต่อฤษีอย่างมาก มันอยู่กับฤษีตลอดเวลา
    ในเช้าวันหนึ่ง ฤษีได้ยินสุนัขเห่าเสียงดัง ขณะที่เขาออกมาจากกระท่อม เขาเห็นเสือตัวใหญ่ตัวหนึ่งกำลังจะเข้าตะครุบสุนัขของตน เขาจึงเสกให้สุนัขกลายเป็นเสือตัวหนึ่ง
    ประชาชนในละแวกนั้น เมื่อเห็นเสือเสกของฤษีก็กล่าวว่า “ดูที่เจ้าเสือตัวใหญ่ตัวนี้ซิ ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นหนูเล็กๆ ตัวหนึ่ง ฤษีซึ่งเปี่ยมไปด้วยฤทธิ์อำนาจได้เสกให้หนูกลับกลายเป็นเสือเจ้าเสือตัวนี้อย่างดีที่สุดเราก็เรียกมันว่า “เจ้าหนูเสือ” เสือเสกรู้สึกอับอาย และเริ่มต้นที่จะคิดกับตนเองว่า “ถ้าฤษียังอยู่ที่นี่ คนที่นี่จะมองว่า ฉันไม่ใช่เสือที่แท้จริง” เสือเสกเริ่มมีความคิดที่ชั่วร้าย “ให้ฉันฆ่าฤษี และหลังจากนั้นฉันก็จะได้เป็นเจ้าป่า” เมื่อเสือเสกคิดดังนั้น ทันทีมันกลับกลายร่างเป็นหนูตัวเล็กๆ เหมือนเดิม

ชวนคิดสะกิดใจ
    อย่าให้ความอกตัญญูและความคิดที่ชั่วร้ายอยู่ในหัวใจของท่าน เพราะมันจะทำลายชีวิตของท่านอย่างยับเยิน ถ้าความกตัญญูเป็นคุณธรรมของคนดี ความอกตัญญูก็เป็นพยศชั่วที่เลวร้ายที่สุด