ครั้งหนึ่งมีอาจารย์ผู้ทรงความรู้และเปี่ยมด้วยคุณธรรม ท่านมีศิษย์มากมายที่มาศึกษาปรีชาญาณ และแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์จากท่าน
วันหนึ่งมีศิษย์คนหนึ่งเข้ามาหาท่านและกล่าวกันท่านว่า “อาจารย์ครับ เช้านี้ขณะที่พี่ชายทั้งหกของผมกำลังนอนหลับอย่างเกียจคร้าน ผมเป็นเพียงคนเดียวที่พยายามดำเนินชีวิตบนหนทางแห่งความศักดิ์สิทธิ์
โดยการตื่นขึ้นมาภาวนาเช้าต่อพระเจ้าเป็นเวลานาน ในขณะที่พี่ๆ ค่อยๆ ตื่นขึ้นมา อาบน้ำ ทานอาหารเช้า และไปทำงาน โดยไม่ใส่ใจเลยว่าเขาจะต้องสวดภาวนาสรรเสริญพระเจ้า”
อาจารย์มองศิษย์คนนั้นด้วยความเมตตา พร้อมทั้งกล่าวสอนเขาว่า “อาจารย์อยากให้เธอยังคงนอนต่อไปเหมือนกับพี่ชายของเธอ ดีกว่าที่เธอจะตื่นขึ้นมาสวดภาวนาสรรเสริญพระเจ้า แต่กลับกล่าวถ้อยคำตัดสินและว่าร้ายต่อพี่ๆ ของเธอ”
ชวนคิดสะกิดใจ
จงทำความดี แต่อย่าหยิ่งจองหอง จนคิดว่าเราอยู่เหนือผู้อื่นจากการทำความดีนั้น
