ในอารามของคณะซิสเตอร์ผู้ศรัทธาคณะหนึ่ง พวกเขาเลี้ยงนกแก้วและสอนให้มันสวดภาวนา เมื่อซิสเตอร์ดึงขาขวาของเจ้านกแก้ว มันจะสวดบทข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย และเมื่อซิสเตอร์ดึงขาซ้ายของมัน มันจะสวดบทวันทามารีย์
วันหนึ่งพระสงฆ์ผู้ใหญ่ในสังฆมณฑลมาเยี่ยมอารามแห่งนี้ เพื่อจะทำให้พระสงฆ์ผู้ใหญ่ท่านนั้นพอใจ ซิสเตอร์จึงพาท่านไปชมนกแก้วนักภาวนาที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี และบรรยายถึงสรรพคุณความสามารถของมันให้ท่านฟัง
ด้วยความเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งพระสงฆ์ผู้ใหญ่ท่านนั้นได้ดึงขาขวาของเจ้านกแก้ว และในทันทีมันเอ่ยปากสวดบทข้าแต่พระบิดาอย่างเรียบร้อยชวนศรัทธาที่สุด คุณพ่อและซิสเตอร์ยิ้มน้อยๆ อย่างเอ็นดู พลางคุณพ่อก็ดึงขาซ้ายของเจ้านกแก้ว และโดยไม่รอช้ามันสวดบทวันทามารีย์ที่ฟังดูแล้วเพราะจับใจ คุณพ่อคิดในใจ “เอ ถ้าเราดึงขาทั้งสองข้างของมัน เจ้านกแก้วแสนรู้ตัวนี้มันจะสวดบทอะไรหนอ” มือเร็วเท่าความคิด คุณพ่อดึงขาทั้งสองข้างของเจ้านกแก้วแสนรู้ทันที
ฉับพลันก็มีเสียงลอดออกมาจากปากของมันว่า “อีตาแก่บ้า แกทำให้ฉันเกือบจะหกล้ม”
คุณพ่อ ซิสเตอร์ ?????
ชวนคิดสะกิดใจ
ความมั่นคงในความดีจะพิสูจน์ได้ก็ต่อเมื่อเราต้องเผชิญกับความยากลำบาก เราอาจเป็นเหมือนนกแก้วตัวนั้นไหม? เวลาที่เราสบายดี เราสามารถสวดภาวนาได้อย่างดี แต่เวลาที่เรามีความทุกข์ เผชิญกับความยากลำบาก หรืออุปสรรค เราพูดถึงพระเจ้าอย่างไร?
