แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

CATECHETICAL CENTER OF BANGKOK ARCHDIOCESE

thzh-CNenfritjako

ข้อคิดข้อรำพึง

อาทิตย์ที่ 6 เทศกาลธรรมดา ปี C

ความสุขแท้จริง(= บุญลาภ) จงมีแก่ผู้ที่ยากจน...

6th Sunday Year C 1

 นักบุญลูกาเริ่มต้นพระวรสารของวันนี้ด้วยการเล่าว่า  พระเยซูเจ้าเสด็จลงมาจากภูเขาพร้อมกับบรรดาศิษย์และทรงหยุดอยู่ ณ ที่ราบแห่งหนึ่ง  เพื่อทรงสอนศิษย์กลุ่มใหญ่ และประชาชนจำนวนมากที่มาจากหลายๆ แคว้นด้วยกัน  ถ้ามองภาพย้อนไปในอดีต ก็เหมือนกับโมเสสที่ลงมาจากภูเขาเพื่อนำพระวาจาของพระมามอบให้กับประชาชน  เพียงแต่พระเยซูเจ้าทรงยิ่งใหญ่กว่า เพราะทรงลงมาจากภูเขาเพื่อประกาศพระวจนะของพระองค์เอง

เรื่องที่ประกาศเป็นเรื่องเคียงขนานกันไป อันได้แก่ความสุขแท้จริง 4 ประการ และสิ่งที่ตรงข้ามกัน คือ วิบัติ 4 ประการ  คล้ายๆ กับแต่ละความสุขแท้จริงจะมีคำเตือนที่ตรงกันข้ามจับคู่เปรียบเทียบกันให้เห็นอย่างชัดเจน อาจสรุปง่าย ๆ ได้ดังนี้

ความสุขแท้จริงจงมีแก่ :

- ผู้ที่ยากจน

- ผู้ที่หิว

- ผู้ที่ร้องไห้

- ผู้ที่ถูกเกลียดชัง

วิบัติจงมีแก่ :

- ผู้ที่ร่ำรวย

- ผู้ที่อิ่มหนำ

- ผู้ที่หัวเราะ

- ผู้ที่ได้รับการยกย่อง 

 ในคำเทศนาของพระเยซูเจ้าทรงบอกเราว่า บรรดาคนที่ยากจน และคนที่หิวโหย คนที่เศร้าโศกและถูกด่าว่าถากถาง จะได้พระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์  พวกเขาจะเป็นพวกแรกๆ ที่ได้รับเชิญให้เข้าไปในพระอาณาจักรนั้น  พวกเขาเป็นประชาชนที่พระเจ้าพอพระทัยมากกว่า  ซึ่งเราจะพบว่าในกาลเวลาต่อๆ มา  พระเยซูเจ้ามักทรงเปรียบเทียบพระอาณาจักรว่าเป็นงานเลี้ยงชั้นเลิศที่บรรดาแขกผู้ได้รับเชิญพากันปฏิเสธ  ดังนั้น งานเลี้ยงที่พิเศษนั้นจึงถูกยกไปให้กับประชาชนที่ถูกลืม พวกเขากลายเป็นพวกที่มีคุณค่ามากในสายพระเนตรของพระเจ้า

ชีวิตในช่วงเทศนาของพระเยซูเจ้าก็ทรงประสบกับสถานการณ์ดังที่กล่าวมานี้  พระองค์มีประสบการณ์ในเรื่องของความยากจน  ไม่เพียงความยากจนที่ขาดแคลนวัตถุสิ่งของเท่านั้น  ยังรวมถึงความยากจนที่ต้องยืนอย่างโดดเดี่ยวอยู่ตรงข้ามกับฝูงชน  เป็นความยากจนที่ต้องพึ่งทุกอย่างไว้กับพระบิดาแต่เพียงผู้เดียว

ทรงมีประสบการณ์ของความหิวโหย  เป็นความหิวที่ไม่ใช่ขนมปังเท่านั้นที่จะมาทำให้อิ่ม  แต่เป็นความหิวที่จะเติมเต็มได้ด้วยการทำสิ่งที่ถูกต้อง หรือสิ่งที่ใช่เท่านั้น

ทรงมีประสบการณ์ของความเศร้าโศก ไม่ใช่เพราะเพื่อนที่ทรงรักจากไป แต่ความเศร้าพระทัยในการสูญเสียโอกาสที่ดี ๆ ของประชากรของพระองค์

และทรงมีประสบการณ์ที่เป็นตัวตลก ให้คนเย้ยหยัน เป็นที่ขบขันแก่คนทั้งปวง ทรงถูกปฏิเสธ ถูกทรยศ และถูกทอดทิ้ง

พี่น้องครับ จงคิดถึงชีวิตของเราว่ากำลังก้าวเดินในหนทางแห่งบุญ เพื่อไปสู่อาณาจักรของพระ หรือกำลังดำดิ่งไปสู่หนทางวิบัติ ที่กำลังขุนตัวเองให้อ้วนเพื่อจะกลายเป็นเหยื่ออันโอชะของปีศาจและสมุนของมัน

(คุณพ่อ วิชา  หิรัญญการ เขียนลงสารวัดพระกุมารเยซู เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2010)

6th Sunday Year C 26th Sunday Year C 3