สารฉบับสุดท้ายของการประชุมสมัชชาพระสังฆราชเกี่ยวกับการประกาศพระวรสารแบบใหม่

นครรัฐวาติกัน  วันที่ 26 ตุลาคม 2012 (VIS)

     เช้านี้ มีการนำเสนอสารฉบับสุดท้ายของการประชุมสมัชชาพระสังฆราชสมัยสามัญครั้งที่ 13 ที่สำนักพิมพ์สันตะสำนัก. การประชุมสมัชชาพระสังฆราชได้จัดขึ้นระหว่างวันที่  7-28 ตุลาคม 2012 และเราจะพินิจพิเคราะห์หัวข้อ: "การประกาศพระวรสารแบบใหม่เพื่อถ่ายทอดความเชื่อคริสตชน”
     พระคาร์ดินัล Giuseppe Betori, พระอัครสังฆราชแห่งฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี  ประธานคณะกรรมาธิการเพื่อจัดทำสาร พร้อมกับพระอัครสังฆราช Pierre-Marie Carre of Montpellier ประเทศฝรั่งเศส เลขาธิการพิเศษ และพระอัครสังฆราช  Luis Antonio G. Tagle of Manila ประเทศฟิลิปปินส์ เลขาธิการ คณะกรรมาธิการเพื่อจัดทำสารร่วมกันได้แถลงข่าวหนังสือพิมพ์วันนี้. สมัชชาพระสังฆราชได้ทำบทสรุปฉบับภาษาอังกฤษดังข้อความข้างล่างนี้

    "ตอนต้นของเอกสาร บรรดาพระสังฆราชเตือนให้ระลึกถึงข้อความพระวรสารโดยนักบุญยอห์นที่เล่าเกี่ยวกับการพบปะกันระหว่างพระเยซูเจ้ากับหญิงชาวสะมาเรียที่บ่อน้ำ. นี่คือภาพของคนร่วมสมัยพร้อมด้วยภาชนะว่างเปล่า กำลังกระหายและปรารถนาพระเจ้า  และเป็นคนที่พระศาสนจักรต้องหันมาทำให้องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับอยู่กับเขา. และเฉกเช่นหญิงชาวสะมาเรียที่พบพระเยซูเจ้า  แต่เขาจะกลายเป็นพยานแห่งการประกาศความรอดและความหวังแห่งพระวรสาร
    "โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเราพิจารณาบริบทของการประกาศพระวรสารแบบใหม่  สมัชชาพระสังฆราชเตือนถึงความจำเป็นที่จะฟื้นฟูความเชื่อ ที่เสี่ยงไปสู่ความคลุมเคลือในบริบทของวัฒนธรรมต่างๆในปัจจุบัน, ยังต้องเผชิญหน้ากับการทำให้ความเชื่อของผู้ที่ได้รับศีลล้างบาปอ่อนแอลง. การพบปะกับองค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งเผยให้เห็นว่าพระเจ้าคือองค์ความรัก สามารถเกิดขึ้นในพระศาสนจักร  ในรูปแบบของประชาคมที่รับพระเจ้าและมีประสบการณ์ของการเป็นหนึ่งเดียวกัน; จากจุดนี้ คริสตชนจะเป็นพยานในสถานที่อื่นๆด้วย. อย่างไรก็ตาม พระศาสนจักรอธิบายว่า  ในการประกาศพระวรสารนั้น            เราต้องประกาศ
พระวรสารแก่ตัวเราเองก่อน และส่งสารัตถะหนึ่ง นั่นคือ การเริ่มต้นเพื่อกลับใจ  เพราะความอ่อนแอของศิษย์พระเยซูเจ้าให้ความสำคัญกับความน่าเชื่อถือของพันธกิจ. ความสำนึกในข้อเท็จจริงที่ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นองค์ชี้นำแห่งประวัติศาสตร์ และดังนั้น ความชั่วจะไม่ใช่คำสุดท้าย, บรรดาพระสังฆราชจึงเชื้อเชิญคริสตชนให้เอาชนะความกลัวด้วยความเชื่อและให้พิจารณาโลกด้วยความกล้าหาญอันสุขุมคัมภีรภาพ เพราะขณะที่โลกเต็มไปด้วยความขัดแย้งและความท้าทาย, ก็ยังเป็นโลกที่พระเจ้าทรงรัก. ดังนั้น เราต้องไม่มองโลกในแง่ร้าย     ไม่ว่าเรื่องของโลกาภิวัตน์  เรื่องของโลกียวิสัย และเรื่องการวางแผนโดยสร้างฉากทัศน์อนาคต (Scenarios) ของสังคม การย้ายถิ่น แม้กระทั่ง ความยากลำบากและความทุกข์ทรมานที่เป็นผลมาจากสิ่งเหล่านี้, เราต้องเห็นว่า สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นโอกาสที่จะประกาศพระวรสาร. เพราะนี่ไม่ใช่ปัญหาในการหากลยุทธ์ใหม่ๆราวกับว่าพระวรสารถูกแพร่ไปเหมือนสินค้าในตลาด, แต่เป็นการค้นหาวิธีการต่างๆที่แต่ละคนใช้เพื่อใกล้ชิดกับพระเยซูเจ้า
    “เราพิจารณาครอบครัวว่าเป็นสถานที่ตามธรรมชาติสำหรับการประกาศพระวรสาร จึงสมควรได้รับการสนับสนุนจากพระศาสนจักร จากองค์กรทางการเมือง และจากสังคม. ภายในครอบครัว ควรเน้นบทบาทพิเศษของสตรีและใส่ใจสถานการณ์ที่เจ็บปวดของคนที่หย่าร้างและคนแต่งงานใหม่ ขณะเดียวกัน ก็เน้นย้ำการอบรมเกี่ยวกับศีลศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ. อธิบายได้ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงละทิ้งพวกเขาเลย และพระศาสนจักรกำลังต้อนรับให้ทุกคนกลับบ้าน. สารยังกล่าวถึงชีวิตแห่งการถวายตัว ซึ่งเป็นพยานแห่งความหมายสูงสุดเกี่ยวกับโลกในเรื่องการดำรงอยู่ของมนุษย์ และวัดเป็นศูนย์การประกาศพระวรสาร เพราะมีความสำคัญต่อการอบรมอย่างถาวรสำหรับพระสงฆ์และนักบวชชาย และนักบวชหญิง นอกจากนี้ยังเชื้อเชิญบรรดาฆราวาส (ขบวนการและกลุ่มกิจกรรมใหม่ๆของพระศาสนจักร) เพื่อประกาศพระวรสาร, รักษาความเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระศาสนจักร. การประกาศพระวรสารแบบใหม่เชื้อเชิญให้ร่วมมือกับคริสตจักรต่างๆและประชาคมของพระศาสนจักร, พวกเขาก็เช่นกัน ที่ถูกขับเคลื่อนโดยพระจิตเจ้าแห่งการประกาศพระวรสารองค์เดียวกัน. ขอให้ใส่ใจเป็นพิเศษกับเยาวชนด้วยการรับฟังพวกเขาและเสวนากับพวกเขา เพื่อช่วยพวกเขาให้รอดและอย่าดับทำลายความกระตือรือร้นของพวกเขา.
    “เมื่อพิจารณาเรื่องการเสวนาด้วยวิธีการต่างๆ  
    -  กับวัฒนธรรมซึ่งต้องการความสัมพันธ์แบบใหม่ระหว่างความเชื่อกับเหตุผล
    -  กับการศึกษา, กับวิทยาศาสตร์ เมื่อไม่ปิดกั้นมนุษย์ด้วยแนวคิดวัตถุนิยม, เพื่อจะกลายเป็นการรวมตัวเพื่อขบวนการมนุษยนิยมแห่งชีวิต:     - กับศิลปะ กับเศรษฐศาสตร์และการทำงาน กับความเจ็บป่วยและความทุกข์ทรมาน
    -  กับองค์การทางการเมือง ที่ต้องเกี่ยวโยงกันอย่างโปร่งใสกับความดีส่วนรวมที่มีการถามหา,
    - กับศาสนาอื่น. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ประชุมสมัชชาสภาพระสังฆราชเน้นว่า การเสวนาระหว่างศาสนาต่างๆมีส่วนสร้างสันติภาพ พยายามหาหลักฐานมาหักล้างแนวคิดยึดศาสนาตามตัวอักษร (fundamentalism) และประณามความรุนแรงที่กระทำต่อผู้มีความเชื่อ.     สารเตือนถึงความเป็นไปได้ต่างๆที่ปีแห่งความเชื่อเสนอมา  โดยระลึกถึงการประชุมสภาสังคายนาวาติกันที่ 2 และโดยหนังสือคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก. ในที่สุด  สารนี้ชี้ถึงการแสดงออกถึงชีวิตแห่งความเชื่อ ซึ่งมีความหมายสำหรับการประกาศพระวรสารแบบใหม่  การรำพึงภาวนา ซึ่งความเงียบสงบจะทำให้ยอมรับพระวาจาของพระเจ้าดีขึ้น และการรับใช้คนยากจน จะทำให้เราจำพระคริสตเจ้าได้ในใบหน้าของพวกเขา
    "ในตอนสุดท้ายของสาร, ได้พิจารณาพระศาสนจักรในโลกเป็นรายภูมิภาค และให้กำลังใจแก่แต่ละภูมิภาคในการประกาศพระวรสารดังนี้
-    พระศาสนจักรตะวันออก ปรารถนาให้ฝึกปฏิบัติตนตามความเชื่อเพื่อสันติภาพและเสรีภาพในการนับถือศาสนา
-    พระศาสนาจักรแอฟริกา ขอให้พัฒนาการประกาศพระวรสารขณะเผชิญกับวัฒนธรรมเก่าและใหม่แล้ว เรียกร้องรัฐบาลต่างๆให้หยุดความขัดแย้งและความรุนแรง.
-     คริสตชนในทวีปอเมริกาเหนือ ที่ดำเนินชีวิตในวัฒนธรรมที่มีการแสดงแสดงออกที่ห่างไกลจากพระวรสาร ต้องมุ่งที่การกลับใจ เพื่อเปิดรับผู้อพยพและผู้พลัดถิ่น.
-    ละตินอเมริกา ขอให้ดำเนินชีวิตตามพันธกิจถาวรเพื่อเผชิญหน้ากับความท้าทายในปัจจุบัน เช่น ความยากจน ความรุนแรง รวมทั้งสภาพใหม่ๆของพหุนิยมด้านศาสนา.
-    พระศาสนจักรในเอเชีย แม้ว่าคริสตชนเป็นชนกลุ่มน้อย พวกเขามักอยู่ชายขอบของสังคมและถูกเบียดเบียน ขอเป็นกำลังใจและกระตุ้นให้มีความเชื่อมั่นคง.
-    ทวีปยุโรป เด่นในเรื่องโลกียวิสัยที่ก้าวร้าวและได้รับบาดแผลจากระบอบการปกครองในอดีต อย่างไรก็ตาม ให้สร้างวัฒนธรรมด้านมานุษยวิทยา ที่เน้นศักดิ์ศรีของมนุษย์และการสร้างความดีส่วนรวม  ดังนั้น ความยากลำบากในปัจจุบัน ต้องไม่ทำให้คริสตชนยุโรปท้อแท้ใจ,  แต่พวกเขาควรรับรู้ว่าเป็นการท้าทายอย่างหนึ่ง.
-     ขอให้ชาวโอเชียเนียเกิดความสำนึกอีกครั้งในการมีส่วนร่วมในการเทศน์สอนพระวรสาร.
ในที่สุด สารปิดด้วยการวางใจในพระนางมารีย์ ซึ่งทรงเป็นดวงดาราแห่งการประกาศพระวรสารแบบใหม่”