คริสตชนแสดงท่าทางการภาวนาอย่างไร
คริสตชนนำชีวิตของตนมาอยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า โดยทางภาษากาย มอบตนเองต่อพระเจ้า ด้วยการพนมมือในการภาวนา หรือยื่นมือออกไป (ท่าการสวดอ้อนวอน) แสดงความเคารพ (ย่อเข่า) หรือคุกเข่าลงต่อพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ หรือยืนขณะฟังพระวรสาร และนั่งขณะรำพึง
การยืน เป็นการแสดงความเคารพในการประทับอยู่ของพระเจ้า (เรายืนขึ้น เมื่อผู้ใหญ่เข้ามา) เป็นการระมัดระวังและเตรียมตัวให้พร้อม (พร้อมออกเดินทางทันที) ส่วนผู้ที่ภาวนาด้วยการยื่นมือและกางแขนออก เป็นการนำเอาอิริยาบถภาวนาสรรเสริญของคริสตชนในยุคแรกมาใช้

การนั่ง ในการประทับอยู่ของพระเจ้า คริสตชนฟังสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจ ไตร่ตรองพระวาจา (ลก 2:51) และรำพึงพระวาจานั้น
การคุกเข่า คือการที่บุคคลหนึ่งกระทำตนเล็กลงในความยิ่งใหญ่แห่งการประทับอยู่ของพระเจ้า เขาตระหนักถึงการพึ่งพาอาศัยพระหรรษทานของพระเจ้า
การหมอบกราบ คือการที่บุคคลหนึ่งกราบนมัสการพระเจ้า
การพนมมือ เป็นการที่บุคคลหนึ่งเอาชนะความวอกแวก “สำรวมตนเอง” (รวบรวมความคิดของตน) และเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า การประสานมือเป็นท่าทางเบื้องตนของการอ้อนวอนด้วย