พระเยซูเจ้าทรงภาวนาอย่างไร เมื่อทรงเผชิญความตาย
เมื่อต้องเผชิญความตาย พระเยซูเจ้าทรงรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด แต่พระองค์ทรงพบความเข้มแข็งในเวลานั้น พระองค์ทรงมอบความไว้วางใจในพระบิดาเจ้าสวรรค์ “อับบา พระบิดาเจ้าข้า พระองค์ทรงทำทุกสิ่งได้ โปรดทรงเอาถ้วยนี้ไปจากข้าพเจ้าเถิด อย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้า แต่ให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์เถิด” (มก 14:36) (2605-2606,2620)
“เวลาคับขันจะสอนเราให้ภาวนา” เกือบทุกคนมีประสบการณ์เช่นนี้ในชีวิต พระเยซูเจ้าทรงภาวนาอย่างไรเมื่อพระองค์ทรงเผชิญความตาย สิ่งที่นำทางพระองค์ในชั่วโมงนั้น คือความเต็มใจแน่วแน่ที่จะมอบพระองค์ในความรักและการดูแลของพระบิดา

นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงท่องบทภาวนาที่ลึกซึ้งที่สุด ซึ่งมาจากการภาวนาของชาวยิวสำหรับผู้ที่ใกล้จะสิ้นใจว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าแต่พระเจ้า ทำไมพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าเล่า” (มก 15:34 อ้างอิงจากเพลงสดุดีที่ 22:1) ความสิ้นหวังทุกประการ ความเศร้าโศกทุกชนิด เสียงร้องไห้ของมนุษยชาติทุกยุคสมัย และการโหยหาความช่วยเหลือจากพระเจ้า รวมอยู่ในถ้อยคำของผู้ถูกตรึงกางเขนนี้ พระองค์ตรัสว่า “พระบิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้ามอบจิตของข้าพเจ้าไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์” (ลก 23:46) และทรงมอบลมหายใจสุดท้าย ในพระวาจานี้ เรารับรู้ถึงความไว้วางใจอันไม่มีสิ้นสุดของพระองค์ต่อพระบิดา ผู้ทรงอำนาจและทรงทราบหนทางชนะความตาย ดังนั้น การภาวนาของพระเยซูเจ้าท่ามกลางความตาย จึงเป็นเครื่องหมายล่วงหน้าถึงชัยชนะแห่งปัสกา ในการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์
“การภาวนาอ้อนมีสองส่วน คือมั่นใจว่าการภาวนานั้นได้รับการสดับฟัง และละทิ้งคำตอบตามแผนการของตนเองอย่างเด็ดขาด” (Karl Rahner พระสงฆ์เยสุอิต นักเทววิทยาชาวเยอรมัน)