315.   บาปคืออะไรในสถานะแรก

บาปคือคำพูด การกระทำ หรือความตั้งใจ ซึ่งมนุษย์จงใจและสมัครใจกระทำผิดสู้กับระเบียบที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ ดังที่พระญาณเอื้ออาทรแห่งความรักของพระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้ให้พวกเขา (1849-1851, 1871-1872)

บาปมีความหมายมากกว่าการละเมิดกฎบางประการซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์เห็นด้วย บาปคือการหันหนีอย่างอิสระและจงใจหันหนีจากความรักของพระเจ้าและไม่สนใจพระองค์ บาปคือในที่สุด “รักตนเอง จนสบประมาทพระเจ้า”  (นักบุญออกัสติน) และในกรณีสุดขีดสิ่งสร้างชั่วร้ายกล่าวว่า “ฉันต้องการเป็นเหมือนพระเจ้า” (เทียบ ปฐก 3:5) ในขณะที่บาปทำให้ฉันเป็นทุกข์เพราะความรู้สึกผิด  ยิ่งเป็นยาพิษและทำให้โลกที่ฉันอาศัยอยู่นี้เสียหายอีกด้วย  เป็นไปได้ที่จะยอมรับรู้ถึงบาปและความร้ายแรงของบาปด้วยการดึงตนเองให้เข้าใกล้พระเจ้า  67,224-239