287. ไม่ใช่  “อิสรภาพ”  ดอกหรือที่ประกอบด้วยความสามารถในการเลือกความชั่วร้ายเช่นกัน  

ความชั่วเป็นเพียงความมุ่งมั่นที่คุ้มค่าอย่างเห็นได้ชัดเพื่อและการตัดสินใจในความชอบของความชั่วเท่านั้น  ซึ่งทำให้เราเป็นอิสระอย่างเห็นได้ชัด  ความชั่วไม่ได้ทำให้เรามีความสุข  แต่กีดกันเราออกจากสิ่งที่เป็นความดีอย่างแท้จริง  มันล่ามโซ่เราไว้กับบางสิ่งที่เปล่าประโยชน์  และในที่สุดก็ทำลายอิสรภาพของเราอย่างสิ้นเชิง (1730-1733, 1743-1744)

เรามองสิ่งนี้ในยาเสพติด มีบุคคลหนึ่งขายอิสรภาพของเขาให้กับบางสิ่งที่ปรากฏว่าดีสำหรับเขา ในความเป็นจริงเขากลายเป็นทาสคนหนึ่ง  มนุษย์เป็นอิสระอย่างที่สุดเมื่อเขาสามารถกล่าวรับว่าใช่ในสิ่งดี  เมื่อไม่มีการติดยาเสพติด  ไม่มีการบังคับ  ไม่มีการป้องกันนิสัยของเขาจากการเลือกและการกระทำสิ่งถูกต้องและสิ่งดี  การตัดสินใจในการชอบสิ่งดี  เป็นการตัดสินใจที่นำไปสู่พระเจ้าเสมอ 51

คนดีเป็นอิสระถึงแม้เขาจะเป็นทาส  คนชั่วเป็นทาสถึงแม้เขาจะเป็นกษัตริย์

นักบุญออกัสติน

(354-430)

หนทางสู่เป้าหมายเริ่มตั้งแต่วันที่ท่านคิดว่าท่านมีความรับผิดชอบต่อการการะทำของท่าน

ดานเต้  อไลท์เลอร์

(1265-1321นักประพันธ์ชาวอิตาลีผู้แต่งเรื่องตลกของพระเจ้า)

บรรดามรณสักขีของพระศาสนจักรในสมัยแรกตายเพื่อความเชื่อของพวกท่านที่มีต่อพระเจ้าผู้ทรงเผยแสดงในองค์พระเยซูคริสตเจ้า และด้วยเหตุผลเช่นนี้พวกท่านยอมตายเพื่ออิสรภาพของมโนธรรมและเพื่ออิสรภาพของการยืนยันความเชื่อของท่านเอง การยืนยันซึ่งรัฐไม่สามารถกำหนดโทษได้ โดยที่สามารถเรียกร้องสิทธิด้วยพระหรรษทานของพระเจ้าในอิสรภาพของมโนธรรม  พระศาสนจักรซึ่งเป็นธรรมทูตทราบว่าการประกาศสารของพระศาสนจักรให้กับมนุษย์ทุกคนจำเป็นต้องทำหน้าที่เพื่ออิสรภาพของความเชื่อ