“สายประคำนับเป็นอุปกรณ์ที่ใช้เป็นธรรมเนียมตลอดมา สำหรับการสวดแบบนี้ ถ้าจะพิจารณาโดยผิวเผิน เม็ดของสายประคำเป็นเพียงหน่วยนับจำนวนบท “วันทามารีย์” ที่สวดต่อเนื่องกันเท่านั้น” (ข้อ 36)“การสวดสายประคำเป็นการแสดงความรักอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยต่อผู้ที่เรารัก แม้จะใช้ถ้อยคำเดียวกัน แต่ความรู้สึกที่แสดงออกมานั้นใหม่สดอยู่เสมอ” (ข้อ 26)
“สิ่งแรกที่น่าสังเกตคือ ไม้กางเขนที่เป็นจุดเริ่ม และจุดจบของการสวดสายประคำ ชีวิตและคำภาวนา ของผู้ที่มีความเชื่อจึงมารวมอยู่ที่พระคริสตเจ้า” (ข้อ 36)
