2. ชีวิตภายนอก
    ชีวิตของเราแม้สมบูรณ์ครบครัน ก็เป็นแบบเรียบง่าย เพื่อเป็นแบบอย่างให้กับทุกคน เรามิได้มีชีวิตอยู่ในทะเลทราย แต่อยู่ในเมือง และเราเคยพูดคุยกับบุคคลทุกหมู่เหล่าเพื่อนำพวกเขาสู่ความศักดิ์สิทธิ์ ในเมื่อกลุ่มบุคคลเหล่านั้นเป็นที่ปรารถนาเพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดาเจ้าของเราและการช่วยวิญญาณให้รอดพ้น อย่างเช่นเราได้ใส่ใจจัดงานเลี้ยงกับบรรดาศิษย์ของเรา และมิได้ปฏิเสธคำเชิญไปงานมงคลสมรส (มธ 9:10; ยน 2:2)
    โดยปกติ เรามิได้ถือศีลอดอาหารเป็นเวลายาวนาน ดังที่เขากล่าวว่า “บุตรแห่งมนุษย์มากินและดื่ม” (มธ 11:19) หรือเมื่อเราถูกถามเรื่องการจำศีลอดอาหารของบรรดาศิษย์ของเราว่า “ศิษย์ของท่านไม่จำศีลเลยหรือ” (มธ 9:14) ถึงแม้เรานิยมชมชอบความยากจน ในบางครั้งเราก็มีเงินของเราเองจำนวนเล็กน้อย เพื่อใช้สอยสำหรับสิ่งจำเป็นต่างๆ ในชีวิตประจำวันร่วมกันกับบรรดาศิษย์ของเรา (ยน 4:8; 12:6)
    ดังนั้น จงมีชีวิตแบบธรรมดาทั่วๆ ไป ซึ่งปราศจากสิ่งพิเศษหรือสิ่งฟุ่มเฟือยใดๆ เพื่อว่าบุคคลผู้เรียบง่ายจะได้ไม่พบกับท่าทีที่อาจจะทำร้ายความอ่อนแอของเขาในตัวท่าน และจะได้กล้ามาขอความช่วยเหลือจากท่านในยามที่เขาทุกข์ร้อน
    เราเรียกร้องวินัยพิเศษประการหนึ่งสำหรับชีวิต เพียงจากบรรดาบุคคลที่เราได้เรียกให้มามีชีวิตอยู่ในความสันโดษ และแยกออกจากสังคม คือให้พวกเขาเฉลิมฉลองสิริรุ่งโรจน์ของเราในแนวทางหนึ่งที่แตกต่างไป ถ้าท่านไม่ได้รู้สึกถึงกระแสเรียกเป็นพิเศษนี้ ก็ขอให้ชีวิตของท่านไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่เป็นผู้ครบครันและเรียบง่ายแบบเรา