10. การชื่นชมมนุษย์ผู้อ่อนแอ
    เราอบรมประชาชนให้แสวงหาความครบครัน แต่เราก็ยังมีความปรานีต่อข้อบกพร่องต่างๆ และความอ่อนแอของพวกเขา เพื่อที่จะเยียวยาพวกเขา ตัวอย่างเช่น จงดูว่าเราปฏิบัติกับนิโคเดมัสอย่างไร เขายึดถือเราและคำสอนของเราด้วยความนับถืออย่างมาก แต่เขาก็กลัวการกดขี่ข่มเหงโดยศัตรูของเรา ดังนั้น เพื่อเลี่ยงมิให้ใครเห็น เขาจึงมาฟังคำสอนของเราในเวลากลางคืน เขาไม่กล้าแสดงตนว่าเป็นศิษย์ของเรา ดังที่เล่ากันว่า “เขามาเฝ้าพระเยซูเจ้าตอนกลางคืน” (ยน 3:2) เราอดทนต่อการกระทำที่ถูกบงการโดยความอ่อนแอตามประสามนุษย์นี้ และมิได้ขับไล่เขาไปจากการอยู่ต่อหน้าเรา ยิ่งกว่านั้น เราได้สอนเขาและต้องการได้ความรักของเขา หลังจากที่ทำให้เขามีความรู้เกี่ยวกับเราลึกซึ้งมากขึ้น เขาจึงกล้าพูดถึงความกรุณาของเราในที่ประชุมของบรรดาฟาริสี (ยน 7:51) หลังความตายของเรา เมื่อความกล้าและความรักของเขาที่มีต่อเราแข็งแกร่งขึ้น เขาไม่กลัวที่จะชโลมร่างของเรา และรับการถูกกดขี่ข่มเหงด้วยเห็นแก่นามของเรา (ยน 19:39)
    ในทำนองเดียวกัน ท่านควรอดทนต่อความอ่อนแอของคนทั้งหลาย ด้วยวิธีแห่งความเมตตาปรานี ท่านก็จะสามารถนำเขามาใกล้ชิดกับเราได้มากขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ในช่วงเวลาเหล่านี้ ประชาชนจำนวนมากมีความละอายใจต่อเรา และเกรงกลัวการเยาะเย้ยจากศัตรูของเรา ด้วยเหตุผลนี้ จึงไม่มีใครสามารถโน้มนำพวกเขาให้ปฏิบัติศาสนกิจบางอย่าง ซึ่งมีประโยชน์และน่ายกย่องชมเชย แต่ไม่จำเป็นเสียทีเดียว พวกเขาปรารถนาที่จะติดตามเรา แต่บางทีก็เป็นแบบเรียบๆ และพยายามไม่ให้ใครรู้ ถ้าท่านเรียกร้องพวกเขาให้ปฏิบัติแบบเดียวกับมนุษย์ทั้งหลายที่กระตือรือร้น พวกเขาย่อมจะเลิกการปฏิบัติทางศาสนาทุกอย่าง ตราบเท่าที่บุคคลเหล่านี้ยังพอใจกับการปฏิบัติที่เป็นพื้นฐานของชีวิตคริสตชน ท่านก็จะสามารถทำให้พวกเขาเชื่อมั่นจนเลิกอายและกลัว อีกทั้งโดยอาศัยหรรษทานของเรา ท่านจะเปลี่ยนแปลงพวกเขาให้เป็นบุคคลที่มีความกล้าได้ภายในเวลาที่เหมาะสม
    จงมีเมตตาต่อคนบาปผู้น่าสงสารทั้งหลาย เมื่อพวกเขามาหาท่านเพื่อสารภาพความผิดของเขาในแนวทางหนึ่งที่พิเศษ ถึงแม้พวกเขาจะกระทำผิดอย่างหนักหรือโอนเอียงไปในทางเลว จงต้อนรับพวกเขาด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาต้องการได้รับ พระสงฆ์ของเราบางคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่พวกเขาอารมณ์ไม่ดี ปฏิบัติต่อบรรดาคนบาปอย่างหยาบมาก จนทำให้ผู้สำนึกผิดรู้สึกขุ่นเคืองและเลิกปรารถนาการสำนึกบาป ศาสนบริกรของเราควรเพ่งพิจารณาดูว่า ยิ่งคนบาปกระทำผิด และโอนเอียงไปในทางเลวมากเท่าใด พวกเขายิ่งสมควรได้รับความเมตตาและความรักมากเท่านั้น พวกเขาควรคิดด้วยว่า ในที่สุด เราจะพิจารณาพวกเขาในเรื่องที่พวกเขาต้องรับผิดชอบการสูญเสียคนบาปเหล่านี้