วันนี้ บนรถประจำทาง ฉันเห็นเด็กหญิงผมสีทองที่น่ารักคนหนึ่ง ฉันอิจฉาเธอ เธอดูร่าเริง สวยงาม และสดใส แต่เมื่อเธอลุกขึ้นจากที่นั่ง ฉันจึงเห็นว่าเธอมีขาข้างเดียว เธอต้องใช้ไม้ค้ำยันในขณะที่เธอเดินลงจากรถ แต่เธอก็เดินกะโผลกกะเผลกผ่านฉันไปพร้อมด้วยใบหน้าที่แต้มด้วยรอยยิ้มอันงดงาม

พระเจ้าข้ายกโทษให้ลูกด้วย เมื่อลูกบ่น เมื่อลูกคิดว่าตนเองเป็นคนโชคร้าย ลูกมีขาสองข้าง แต่เด็กหญิงคนนั้นมีขาเพียงข้างเดียว แต่เธอกลับดูมีความสุข และไม่บ่นว่าพระองค์เหมือนกับลูก

ชวนคิดสะกิดใจ
    ความสุขมาจากจิตใจที่รักพระเจ้าและพร้อมที่จะรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นพระประสงค์ของพระองค์ ดังนั้น ในการประกาศข่าวดีที่นักบุญเปาโลต้องเผชิญกับความยากลำบากนานัปการ นอกจากท่านไม่เคยบ่นว่าพระเจ้าแล้ว       ท่านยังสามารถกล่าวว่า “แม้ว่าข้าพเจ้าจะต้องหลั่งโลหิตเป็นพลีบูชา พร้อมกับที่ท่านถวายความเชื่อเป็นพลีบูชาแด่พระเจ้า ข้าพเจ้าก็ยินดีและร่วมยินดีกับท่านทุกคน” (ฟป 2:17)