นายจ้างคนหนึ่งเขียนถึงคนรับใช้ของตนว่า “คนรับใช้ของฉันเป็นคนที่ซื่อสัตย์และทำงานหนัก แต่เมื่อสองวันมานี้หน้าตาของเขาดูเศร้าหมอง พฤติกรรมของเขาดูแปลกๆ เขาไม่สามารถตอบคำถามโดยฉับพลัน เมื่อถึงตอนเช้า คนใช้คนนั้นก็ยังไม่มาที่บ้านของฉัน ประตูเปิดอยู่ เขาไม่ได้ตักน้ำจากบ่อน้ำ ไม่ได้กวาดลานหน้าบ้าน ไม่ได้ซักเสื้อผ้าของฉัน ไม่ได้จัดเตรียมอาหารเช้าให้ฉัน ฉันรู้สึกโกรธอย่างมาก ฉันตั้งใจที่จะลงโทษคนรับใช้ของฉันอย่างหนัก

หลังจากนั้น 2-3 ชั่วโมง คนรับใช้ได้มายืนอยู่ต่อหน้าฉัน เขามองมาที่ฉันและกล่าวว่า ลูกสาวคนเล็กของเขาเพิ่งเสียชีวิตเมื่อคืนก่อน เขาเข้าไปในครัวและเตรียมอาหารมื้อเช้าให้กับฉัน ฉันนั่งอยู่ที่นั่นและรู้สึกเจ็บปวดที่ฉันเข้าใจคนรับใช้ของฉันผิดไป”

ชวนคิดสะกิดใจ
    “ท่านอยากให้เขาทำกับท่านอย่างไร ก็จงทำกับเขาอย่างนั้นเถิด นี่คือธรรมบัญญัติและคำสอนของบรรดาประกาศก” (มธ 7:12) ยิ่งเรารับรู้ถึงความทุกข์ของผู้อื่นได้มากเท่าใด เราก็จะให้อภัยแก่เขาได้มากเช่นนั้น