ต้นไม้แก่ ขอฝน
จากเมฆก้อนน้อย
เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า

น้ำฝนมีอยู่น้อย
กลัวว่ามันคงจะไม่พอ
...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

วันต่อมา...
เมฆก้อนน้อยก็ยังคง
บอกเช่นเดิม มันน้อยไป 
จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!

เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง
และพยายามสะสมฝน
เพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!!
พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณมากพอ
เมฆน้อยจึงกลับมา...


แต่สิ่งที่พบข้างหน้า
มีเพียงซากต้นไม้แก่
ที่ตายแล้ว...!!!

เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้
แล้วถามว่า...ทำไม ?
ความพยายามของฉัน
ไม่มีค่าเลยเหรอ...!?!

ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้
จึงได้แหงนหน้า........
แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...

* การที่เราจะให้อะไร?
แก่ใครสักคนที่เรารัก...
มันไม่ต้องรอให้มากพอ
หรือรอความพร้อมอะไรหรอก
ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับ
ชื่นหัวใจได้.....  (heart)
ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี
แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!

อย่าไปรอให้รวย !!!
ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
อย่าไปรอให้พร้อม !!!
ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
เพราะคนที่เรารัก...........
อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!! *

แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป
เขาฝากบอกเธอไว้ว่า
ถ้าเห็นเธอผ่านมา
ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ

เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา
ออกมาเป็นเม็ดฝนอย่าง
ไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้
ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น
อีกต่อไป..ตลอดกาล !!!

*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติ
ได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม

บทความนี้เขียนขึ้นโดย
จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดารา
ตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นใน
วันที่ 11 กันยายน  2001
(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจาก
ที่ทราบว่าภรรยาของเขา
เสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!.

ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ !!!

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่
ความอดกลั้นน้อยลง...!!!

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่
ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่
สุขภาพกลับแย่ลง...!!!

เรามีความรักน้อยลง แต่
มีความเกลียดมากขึ้น...!!!

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.................
แค่การข้ามถนนไปทักทาย
เพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่
แค่ห้วงในหัวใจกลับ
ไม่อาจสัมผัสถึง...!!!

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่
ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่
สุขภาพแย่ลง...!!!

ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้
ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา...

อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้าง
ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่
คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!

จงแสวงหา...การหยั่งรู้ !!!

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อ
ชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่
โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก

จงใช้เวลากับครอบครัว
เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหารให้อร่อย.......
ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาที
แห่งความสุข ไม่ใช่เพียง
แค่การอยู่ให้รอด...!!!

เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ
จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่า
เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !

อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
ที่จะทำอะไรก็ตาม.....
ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที
มีความหมาย...เราไม่อาจรู้
เลยว่าเมื่อไร?มันจะสิ้นสุดลง !

และเวลานี้….........

ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลา
ที่จะ forword ข้อความนี้
ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า
"สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...!

คุณอาจจะไม่มีโอกาสนั้นก็ได้ !?!

ใครจะรู้...ใช่ไหม ?!?

...รัก & คิดถึง