เด็กชายช่างสงสัยรายหนึ่ง เดินไปหยุดอยู่ที่ก้อนหินใหญ่ หลังจากพิศเพ่งก้อนหินได้สักครู่หนึ่ง ก็เอ่ยปากถามก้อนหินว่า“คุณหินครับ คุณมีหน้าที่อะไร”
“ฉันก็มีหน้าที่นอนอยู่บนพื้นนี้งัยล่ะ” หินตอบ
“แล้วเวลากลางคืนล่ะ ท่านทำอะไร” เจ้าหนูซัก
“ฉันก็ยังนอนอยู่ที่นี่อีกนั่นแหละ”
“แล้วตอนที่อากาศหนาวเย็นและหิมะตกลงมาล่ะ”
“ฉันก็นอนเหมือนเดิมนี่แหละ”
“คุณช่างน่าสงสารจริงๆ” เจ้าหนูสงสาร
“แต่ฉันไม่เป็นอย่างนั้นนะ” ก้อนหินย้อน
“ฉันก็มีความสุขอย่างที่ฉันเป็นก้อนหินอย่างนี้ เหมือนอย่างที่เธอมีความสุขอย่างที่เป็นเด็กเล็กๆ นั่นแหละ ขณะที่เธอกระโดดโลดเต้นด้วยความสุข ฉันเองนอนอยู่อย่างนี้ ฉันก็มีความสุข และฉันก็ไม่รู้สึกหนาวเย็น..หรือกลัวความมืดยามค่ำคืน
เจ้าหนูเอ๋ย… ฉันยืนยันได้เลยว่า ฉันมีความพอใจและมีความสุขดี ในวิถีทางที่ฉันเป็นอยู่นี้”
ขอบคุณเจ้าของเรื่อง
