เชื้อพันธุ์แห่งความรัก

    บนถนนสายหนึ่งทางตะวันตกของเมืองแคนซัส หลังจากฝนตกถนนก็ลื่นมากทีเดียว มีทนายความกับภรรยาของเขาซึ่งกำลังกลับมาจากการพบปะทางการเมืองซึ่งที่ประชุมนั้น ห่างออกไปจากบ้านของเขาประมาณ 60 ไมล์ เขาตัดสินใจที่จะเดินทางลัด เพื่อประหยัดเวลาและระยะทางได้ หลาย ๆ ไมล์อยู่เหมือนกัน การเดินทางลัดนี้เองทำให้รถของเขาลื่นตกลงไปข้างทาง ทั้ง ๆ ฝนยังคงตกปรอย ๆ เขาทั้งสองไม่พบรถสักคันที่จะผ่านมาทางนี้ และคิดว่าคืนนี้คงต้องนอนค้างกันในรถแน่แล้ว แต่ต่อมาไม่นาน เขาก็เห็นรถแล่นมาคันหนึ่ง เป็นเด็กหนุ่ม 2 คน ทั้งคู่เพิ่งกลับมาจากงานเต้นรำ

  ทั้งสองหนุ่มนั้นหยุดรถและเสนอการช่วยเหลือให้ คนหนึ่งดึงเอาเชือกเส้นค่อนข้างใหญ่ออกมาจากกระโปรงรถ ผูกมัดติดกับรถของเขาและค่อย ๆ ดึงรถนั้นขึ้นมาบนถนน

    ทนายความคนนั้นอยากจะตอบแทนการช่วยเหลือ ด้วยการให้เงินแก่สองหนุ่มนั้น เพื่อไปซื้อน้ำมันให้เต็มถึง แต่หนุ่มทั้งสองปฏิเสธ และพูดกับทนายความนั้นว่า

    “คุณจะตอบแทนเราได้ก็โดยขอให้คุณซื้อเชือกสำหรับลากรถเหมือนกับเรา…เก็บมันไว้ในรถของคุณ…และใช้มันเพื่อช่วยเหลือคนแรกที่คุณพบที่เขาต้องการความช่วยเหลือ มีคนหนึ่งได้ช่วยพวกเราแบบนี้และได้บอกเราให้ซื้อเชือกลากไว้ …และนี่แหละที่เราถึงได้ช่วยคุณ”

    ดังนั้นต่อมา ทนายความคนนั้นก็ได้จัดซื้อเชือกยาวหลายหลากเก็บไว้ในรถและอาทิตย์นั้นเองเขาก็ได้มีโอกาสได้ใช้มัน เช่นที่เด็กหนุ่มเหล่านั้นได้ช่วยเหลือเขา ทนายความคนนั้นไม่รับค่าจ้าง แต่ขอร้องอย่างซื่อ ๆ ให้คนนั้นไปซื้อเชือกเก็บไว้เพื่อช่วยเหลือคนอื่นต่อไป เช่นเดียวกับชาวสะมาเรียผู้ใจดี