การสอนคำสอนในสภาพสังคมหลายรูปแบบและสลับซับซ้อน (อ้างถึง EN 51-56; MPD 15)
193    ชุมชนและปัจเจกชนจำนวนมากมายได้รับเรียกให้ดำเนินชีวิตสังคมฝ่ายโลกในหลากหลายรูปแบบ (อ้างถึง บทนำทั่วไป)  ซึ่งเป็นรูปแบบสังคมที่ไร้ความเชื่อและไม่ใส่ใจในศาสนา ที่อาจต้องเผชิญกับการแสดงออกอย่างน่าประทับใจของกลุ่มบุคคลที่มีความยึดมั่นในศาสนาและวัฒนธรรมต่างๆกัน  บรรดาปัจเจกชนจำนวนมากค้นหาสิ่งที่แน่นอนและคุณค่าต่างๆ อย่างเต็มที่จนปรากฏให้เห็นชัดเจน   อย่างไรก็ตาม ศาสนารูปแบบเท็จเทียมต่างๆ ก็ยังมีปรากฏโดดเด่นอยู่ด้วยเช่นเดียวกับการเข้าถือความเชื่อแบบคลุมเครือไม่แน่นอน  เมื่อคริสตชนบางคนต้องเผชิญกับความหลากหลายเช่นนี้จึงรู้สึกสับสนหรือหลงทาง   พวกเขากลายเป็นผู้ที่ไม่สามารถหาวิธีการเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆหรือไม่สามารถวิจารณ์ข้อมูลต่างๆ ที่รับมาได้   พวกเขาอาจจะละทิ้งการถือปฏิบัติตามความเชื่อที่เคยทำเป็นประจำสม่ำเสมอไปเลย   แล้วก็จบด้วยการดำเนินชีวิตเหมือนกับว่าไม่มีพระเป็นเจ้า

-บ่อยครั้งก็อาศัยบางสิ่งแทนศาสนาหรือศาสนาเท็จเทียมต่างๆ    ความเชื่อของพวกเขาต้องเผชิญกับการทดสอบต่างๆ เมื่อโดนทดสอบหนักๆเข้า ความเชื่อนั้นก็อาจดับสูญไป   นอกเสียจากว่าจะได้รับการหล่อเลี้ยงและค้ำจุนอย่างสม่ำเสมอ

194    ในสถานการณ์ต่างๆเหล่านี้      การสอนคำสอนด้วยการประกาศพระวรสารจึงเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่ง  การสอนคำสอนที่จะ “ต้องปลูกฝังจิตตารมณ์แห่งพระวรสาร  และจะต้องถ่ายทอดเป็นภาษามนุษย์ที่ได้รับการประยุกต์ให้เหมาะกับยุคสมัยและผู้ฟัง” (อ้างถึง EN 54)  การสอนคำสอนดังกล่าวพยายามค้นหาทางให้การศึกษาแก่คริสตชนตามฐานะของพวกเขาคือ ผู้รับศีลล้างบาปแล้ว ผู้มีความเชื่อ  และสมาชิกของพระศาสนจักร  ผู้ซึ่งเปิดใจเข้าเสวนากับโลก การ สอนคำสอนช่วยเตือนพวกเขาถึงองค์ประกอบพื้นฐานต่างๆ ของความเชื่อ และช่วยกระตุ้นกระบวนการกลับใจที่แท้จริง  การสอน คำสอนจะต้องทำให้ความจริงและคุณค่าแห่งสารของคริสตชนเข้มแข็งขึ้นเพื่อผลประโยชน์ของบรรดาคริสตชน  ในเวลาที่ต้องเผชิญทั้งการโต้แย้งด้านทฤษฎีและการปฏิบัติ   ช่วยพวกเขาให้รู้จักพิจารณาพระวรสารและดำเนินชีวิตประจำวันตามแนวทางแห่งพระวรสาร  และทำให้พวกเขาสามารถให้เหตุผลต่างๆสำหรับความหวังของพวกเขา  ทั้งยังสนับสนุนพวกเขาให้ปฏิบัติตามกระแสเรียกแห่งงานธรรมทูตโดยการเป็นพยาน การเสวนา และการประกาศพระวรสาร