“พระอาณาจักรสวรรค์มีไว้สำหรับทุกคน” (อ้างถึง RM 15; EN 49-50; CT 35s; RM 14;23)
163    ในตอนเริ่มต้นการปฏิบัติพระภารกิจ  พระเยซูเจ้าทรงประกาศว่า พระองค์ทรงถูกส่งให้มาประกาศข่าวดีแก่คนยากจน (อ้างถึง ลก 4:18)  โดยทรงทำให้เข้าใจได้ง่าย  และทรงยืนยันด้วยชีวิตของพระองค์เองว่า พระอาณาจักรของพระเป็นเจ้านั้นมีไว้สำหรับมนุษย์ทุกคน  เริ่มจากพวกคนที่ด้อยโอกาสที่สุดก่อน  อันที่จริง พระองค์ทรงทำพระองค์เองให้เป็นครูคำสอนคนหนึ่งของพระอาณาจักรของพระเป็นเจ้า  สำหรับคนทุกประเภท ทุกระดับชั้น  ทั้งผู้ยิ่งใหญ่และผู้ต่ำต้อย  ทั้งคนรวยและคนจน  ทั้งคนแข็งแรงและคนป่วย ทั้งคนใกล้และคนไกล  ทั้งชาวยิวและคนต่างศาสนา  ทั้งผู้ชายและผู้หญิง  ทั้งคนชอบธรรมและคนบาป  ทั้งผู้นำและผู้อยู่ใต้ปกครอง  ทั้งปัจเจกบุคคลและกลุ่มต่างๆ  พระองค์ทรงพร้อมที่จะทำประโยชน์ให้กับทุกคน  พระองค์สนพระทัยในความต้องการของทุกคน  ทั้งด้านร่างกายและด้านวิญญาณ  พระองค์ทรงรักษาคนป่วยและประทานอภัยคนบาป  ทรงตักเตือนและทรงให้กำลังใจด้วยคำพูดและกิจการ

    พระเยซูเจ้าทรงทำให้ชีวิตบนโลกนี้ของพระองค์สมบูรณ์ ด้วยการส่งบรรดาศิษย์ของพระองค์ไปกระทำเช่นเดียวกับพระองค์  คือ เทศน์สอนพระวรสารแก่มนุษย์ทั้งปวงบนโลกนี้ (อ้างถึง มก 16:15) แก่ “ทุกเชื้อชาติ” (มธ 28:19; ลก 24:47) “จนสุดปลายแผ่นดิน” (กจ 1:8)  ตลอดชั่วกาลนาน “จนสิ้นยุค” (มธ 28:20)

164    ตลอดเวลา 2000 ปีในประวัติศาสตร์  พระศาสนจักรซึ่งมีพระจิตเจ้าทรงสนับสนุนอย่างต่อเนื่องนั้น ได้กระทำเกี่ยวกับพันธะของพระศาสนจักรในเรื่องการประกาศพระวรสาร “ต่อชาวกรีกเช่นเดียวกับที่มีต่ออนารยชน  ต่อผู้มีปัญญาและต่อผู้ไม่มีปัญญา” (รม 1:14-15) จนสำเร็จลุล่วงด้วยประสบการณ์การประกาศและการสอนคำสอนอันหลากหลายอย่างยิ่ง  ลักษณะเช่นนี้เองทำให้ลักษณะเฉพาะมากมายของวิธีหนึ่งในการสอนเรื่องความเชื่อได้ถูกกล่าวถึงอย่างชัดเจน ที่ซึ่งมีการเชื่อมโยงกันอย่างชัดเจนระหว่างความมีใจกว้างของการสอนคำสอนที่จะเปิดรับทุกๆ คนกับการปรากฏขึ้นใหม่ของการสอนคำสอนในร่างกายซึ่งเราสามารถเห็นได้ในโลกของบรรดาบุคคลที่เป็นเป้าหมายของการสอนคำสอน