พี่น้องที่รัก “จงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิด” (เทียบพระวรสาร ยน 15:9-11) พระเยซูเจ้าวันนี้ทรงตรัสกับเรา จงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิด เป็นพระวาจาที่ทรงเชื้อเชิญเรา และให้เราได้ตระหนักถึงชีวิตของเราที่ต้องติดอยู่กับพระองค์ จงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิด... พระวาจานี้ไม่ได้มีความหมายอะไรอื่น นอกจาก จงเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ คือการมีชีวิตของพระองค์ในชีวิตของเรา เป็นต้นองุ่นต้นเดียวกัน เป็นกิ่งก้านที่เกิดจาเถาเดียวกัน ไม่กิ่งอื่นที่ถูกนำมาติดตาลงไป ไม่ใช่กิ่งอื่นที่ไม่ใช่เนื้อไม้เดียวกัน... พี่น้องที่รัก ดำรงอยู่ในความรักของพระเยซู คือการมีชีวิตของพระองค์ในชีวิตของเรา และเราได้รับการหล่อเลี้ยงแล้วจากพระองค์ ด้วยพระวาจาและศีลศักดิ์สิทธิ์ที่พระองค์ทรงประทานให้ เราต้องมีชีวิตของพระองค์ในชีวิตของเรา รักษาชีวิตพระในชีวิตของเราให้ดี เป็นคริสตชนที่ใครเห็นเราก็รู้ว่าเราเป็นศิษย์ที่ติดตามพระเยซูคริสตเจ้า
พี่น้องที่รัก พระวาจานี้ ฟังง่าย เข้าใจง่าย แต่คงไม่ง่ายนักที่จะปฏิบัติอย่างจริงจัง เป็นคริสตชน เป็นศิษย์ของพระเยซู เป็นลูกของพระนั้น ไม่ใช่หมายความว่าได้รับศีลล้างบาป ปฏิบัติตามบัญญัติของพระเจ้า ปฏิบัติตามบัญญัติของพระศาสนจักร เท่านั้น และก็เพียงพอ... พี่น้องที่รัก ชีวิตคริสตชน เป็นชีวิตที่ต้องก้าวออกจากตนเองจริงๆ เป็นชีวิตที่ต้องสร้างสรรค์สิ่งดีๆ จริง การมาวัดวันอาทิตย์ ความศรัทธาภายนอก การไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยขโมยใคร ไม่เคยด่าใคร ไม่เคยโกงใคร... นั่นยังไม่พอ... แม้ว่าเราอาจจะบอกว่า เวลาต้องไปแก้บาป ไม่รู้จะแก้บาปอะไร ฉันไม่เคยขาดวัดวันอาทิตย์ ไม่เคยโกงใคร ไม่เคยทำร้ายใคร ฉันทำบุญเสมอๆ ... แต่พี่น้องครับ การดำรงอยู่ในความรักของพระเจ้า การดำรอยู่ในความรักของพระเยซูนั้น ไม่ใช่หมายความว่าเป็นการปฏิบัติตามบทบัญญัติเท่านั้น ซึ่งดูเหมือนว่าเราได้ปฏิบัติครบถ้วนแล้วก็ตาม แต่การดำรงอยู่ในความรักของพระเยซูเจ้านั้น เป็นการมีเลือดเนื้อ ความคิด ความเข้าใจและวิถีชีวิต การปฏิบัติที่เหมือนกับพระองค์ “พระบิดาทรงรักเราอย่างไร เราก็รักท่านทั้งหลายอย่างนั้น” นี่แหละครับ พี่น้อง อธิบายอย่างไรก็ไม่จบ เอามาเขียนเป็นกฎเป็นบัญญัติเท่าไรก็ไม่พอ “ท่านทั้งหลายจงรักกันและกัน...” พี่น้อง นี่คือการปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระเยซู และรักอย่างไร รักแค่ไหน “...อย่างที่เรารักท่าน” พี่น้องที่รัก รักอย่างที่พระองค์ทรงรักเรา พูดง่ายๆ คือ การมีชีวิตพระในชีวิตของเราจริงๆ พระองค์ทรงรักเราอย่างเช่นกับที่เราเป็นชีวิตของพระองค์ เราก็ต้องรักกันและกันอย่างที่พระองค์ทรงรักเรา...
พี่น้องครับ คริสตชนที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซู ไม่ต้องการบทบัญญัติใดอีก การปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์ เป็นเรื่องเดียวกัน ที่เราจะกล่าวว่า “การดำรงอยู่ในความรักของพระองค์” ไม่มีความแตกต่าง ดังนั้น ชีวิตคริสตชนที่แท้จริง การไปวัดวันอาทิตย์ ไม่ใช่กฎอีกต่อไป แต่ไปเพราะรักพระเจ้า การปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์ไม่ใช่กฎอีกต่อไป แต่ผู้ที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า ย่อมไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องเหล่านี้แล้ว ชีวิตของผู้ที่รักพระเจ้า และรักเพื่อนพี่น้องนั้น เป็นชีวิตของพระเจ้า เป็นชีวิตพระที่สมบูรณ์เพียงพอแล้ว และดังนี้เอง หากเป็นเช่นนี้แล้ว ผมมั่นใจว่า พี่น้องเป็นลูกพระ เป็นคริสตชนที่ปฏิบัติมากกว่าบัญญัติของพระเจ้า มากกว่าบัญญัติของพระศษสนจักรแล้ว พี่น้องเป็นคริสตชนที่กระหายหาพระเจ้าตลอดเวลา ไม่ใช่แต่เวลาที่ตองไปวัดวันอาทิตย์ พี่น้องเป็นคริสตชนที่รัก ดูแล เอาใจใส่ ช่วยเหลือ เพื่อนพี่น้องเสมอ และดังนี้เอง ชีวิตของพี่น้อง เป็นภาพลักษณ์ของพระเจ้าผู้สถิตอยู่ในพี่น้อง และพี่น้องก็เป็นหนึ่งเดียวในความรักของพระองค์อย่างแท้จริง ใครที่เห็นคริสตชน ใครที่เห็นพี่น้อง ได้ทำงานร่วมกับพี่น้อง ได้ร่วมกิจกรรมกับพี่น้อง เขาจะมีความสุขในความรักของพระเจ้าของเราด้วย
ขอพระวาจาของพระเจ้าวันนี้ ประทานพระพรลงในจิตใจของเราแต่ละคน ให้รักษาชีวิตพระในชีวิตของเราไว้อย่างดี คิด พูด ปฏิบัติ ดังผู้ที่เป็นลูกของพระ พระเจ้าผู้ทรงความรักและเมตตา และนี่แหละ คือการปฏิบัติบัญญัติอย่างครบถ้วนแท้จริง คือรักและเมตตาต่อพี่น้องทุกคน แม้ว่าจะเป็นคนต่างศาสนาก็ตาม ดังในบทอ่านที่หนึ่งในวันนี้ด้วย (ถ้ามีเวลา พี่น้องอ่าน กจ 15:7-21 ... คนที่เป็นหนึ่งเดียวในความรักขอพระเจ้า ย่อมเป็นเช่นนั้น เพราะพระเจ้าทรงอยู่ในทุกคนจริงๆ) ดังนั้น ไปวัดวันอาทิตย์แล้ว อ่านพระวาจาขอพระเจ้าแล้ว รับศีลศักดิ์สิทธิ์แล้ว สวดสายประคำ ยังไม่พอ... เราต้องสร้างสรรค์พระพรแห่งรักของชีวิตพระในชีวิตของเราให้เกิดผลมากมายด้วยการ รักและแบ่งปัน เมตตาและเอื้ออาทรต่อกันและกัน...
ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรและประทานสันติสุข
(ขอขอบคุณ : Francis Xavier, ofm.)
