ลูกล้างผลาญ

พระคัมภีร์    ลูกา 15:11-32

คำแนะนำสำหรับผู้นำ
ผู้แสดง   
1.    พระเยซูเจ้า
2.    บิดา
3.    บุตรชายคนเล็ก
4.    บุตรชายคนโต
5.    เพื่อนบ้าน
6.    นายจ้าง
7.    คนรับใช้ 1-2   

อุปกรณ์ในการแสดง
1.    กระดาษม้วน 2 ม้วน
2.    กระเป๋าใส่สตางค์
3.    ถุงใส่ข้าวโพด
4.    เสื้อคลุมยาว
5.    แหวน
6.    รองเท้า
7.    ดนตรี

ใจความสำคัญ
    การให้อภัย    ศีลอภัยบาป    ความชอบธรรม
คำอธิบาย
    อุปมาเรื่องนี้น่าจะชื่อว่า บิดาผู้ให้อภัย พระเอกในเรื่องนี้คือบิดาของบุตรชายสองคนที่มีแต่ความอ่อนโยน ใจดีและให้อภัย เป็นบิดาที่แสดงถึงความรักที่ไม่มีเงื่อนไข ซึ่งโอบกอดทั้งบุตรชายที่อ่อนแอและโง่เขลา และความขุ่นเคืองของบุตรที่เชื่อฟัง บิดาสะท้อนให้เห็นถึงพระเจ้าผู้ทรงอดทนได้มากกว่าความโง่เขลาของเรา พระเจ้าทรงรอคอยให้เรากลับมารู้สึกและไว้วางใจในความรักของพระองค์ให้มากพอที่จะเข้าไปหาพระองค์ในความต้องการของเรา
    บุตรชายคนเล็กใช้จ่ายทรัพย์สมบัติของเขาอย่างฟุ่มเฟือยและลงท้ายด้วยการไปรับจ้างเลี้ยงหมู ซึ่งเป็นงานที่ต่ำที่สุดสำหรับชาวยิว และอีกสิ่งหนึ่งคือทำให้เขาขาดการติดต่อกับผู้คน เขาจึงตัดสินใจไปสมัครทำงานที่บ้านในฐานะคนใช้ที่รับจ้าง ซึ่งเป็นขั้นต่ำสุดของการเป็นผู้รับใช้ บิดากำลังตามหาบุตรของตน เมื่อเห็นบุตรชาย จึงวิ่งไปหาเขา เป็นบางอย่างที่ไม่คู่ควรกับศักดิ์ศรีของชายชาวตะวันออกใกล้ ในการต้อนรับของบิดา ไม่มีการเทศน์ ไม่มีการลงโทษ แต่เป็นการกอด การคืนสิทธิการเป็นบุตรให้ และงานเลี้ยงฉลอง พี่ชายคนโตโกรธเคือง เพราะการต้อนรับด้วยความรักของบิดาในการกลับมาของคนเลว เป็นเครื่องหมายแสดงถึงผู้ชอบธรรม ซึ่งอิจฉาความเมตตาของพระเจ้าที่มีต่อผู้อื่น

 
ลักษณะเด่นเพื่ออภิปราย
    ความไม่สนใจและความโง่เขลาของบุตรชายคนเล็ก
    เครื่องหมายแห่งความรักของบิดา
    ความน่าฉงนของภาพลักษณ์ของพระเจ้า
    บุตรชายคนโตจะไปเลี้ยงฉลองหรือไม่ในตอนจบ
    ทำไมเราจึงต้องกลับไปหาพระเจ้าหลังจากเรากระทำบาป
    เราควรมีความรู้สึกอย่างไรกับคนบาปอื่นๆ
    ในเรื่องนี้มีคุณลักษณะอะไรดีที่สุด
----------------------------------------------
(พระเยซูเจ้าอยู่ด้านหนึ่ง บิดานั่งอยู่ มีเพื่อนบ้านยืนอยู่ใกล้ๆ นายจ้างนั่งอยู่ห่างๆ)
พระเยซูเจ้า        ชายผู้หนึ่งมีบุตรสองคน
    (บุตรชายคนเล็กเดินเข้ามาและไปหาบิดา)
บุตรคนเล็ก    พ่อครับ โปรดให้ทรัพย์สมบัติส่วนที่เป็นมรดกแก่ลูกเถิด
บิดา    (เศร้า)
    ถ้าเป็นความต้องการของลูกจริงๆ ไปเรียกพี่ชายของลูกมาที่นี่ด้วย
    (บุตรคนเล็กออกไป บิดาเขียนบนม้วนกระดาษสองม้วน บุตรชายคนเล็กเข้ามาพร้อมกับบุตรชายคนโต)
บิดา    (พูดกับบุตรคนโต)
    น้องชายของลูกต้องการทรัพย์สมบัติที่เป็นส่วนของเขาในตอนนี้ ดังนั้น ลูกก็ควรได้ในส่วนที่เป็นของลูกด้วย พ่อได้แบ่งทรัพย์สมบัติออกเป็นสองส่วนแล้ว รับไปสิ (ส่งม้วนกระดาษให้แต่ละคน)
บุตรทั้งสอง    ขอบคุณครับพ่อ
    (บิดาและบุตรชายคนโตออกไป บุตรชายคนเล็กไปหาเพื่อนบ้าน)
บุตรคนเล็ก    ท่านอยากซื้อทรัพย์สมบัติที่เป็นส่วนของผมไหมครับ ตอนนี้มันเป็นของผมแล้ว ผมกำลังจะขายมัน
เพื่อนบ้าน    ท่านจะขายราคาเท่าไรละ
บุตรคนเล็ก    แปดหมื่นเหรียญเงิน
เพื่อนบ้าน    ผมให้ได้แค่ห้าหมื่นเหรียญ
บุตรคนเล็ก    เจ็ดหมื่นห้าแล้วกันนะ
เพื่อนบ้าน    เอ้า ตกลง เจ็ดหมื่นห้าพันเหรียญ (ออกไปและกลับมาพร้อมกับถุงเงิน และส่งให้กับบุตรชายคนเล็ก พร้อมกับรับม้วนกระดาษมาถือไว้)
บุตรคนเล็ก    ขอบคุณครับ
    (ทั้งสองออกไป)
พระเยซู    บุตรชายคนเล็กเดินทางไปยังประเทศห่างไกล ที่นั่นเขาประพฤติเสเพล เล่นการพนัน ดื่มสุรา ผลาญเงินทองจนหมดสิ้น เมื่อเกิดกันดารอาหารอย่างหนักทั่วแถบนั้น เด็กหนุ่มผู้นี้ไม่มีเงินเหลือพอที่จะซื้ออาหาร
    (บุตรคนเล็กเดินอยู่คนเดียว เขาเขย่าเทถุงใส่เงินที่ว่างเปล่า และขว้างทิ้งไป)
บุตรคนเล็ก    ฉันไม่ต้องการมันแล้ว ฉันต้องหางานทำ
    (ไปหานายจ้าง)
    ขอโทษครับท่าน ท่านต้องการใครช่วยดูแลทรัพย์สินให้ท่านบ้างไหมครับ
นายจ้าง    เออ จริงๆ แล้วก็ต้องการนะ ฉันต้องการใครก็ได้มาช่วยดูแลเลี้ยงหมูในทุ่งนาของฉัน
บุตรคนเล็ก    ผมทำได้ครับ
นายจ้าง    ดีเลย เจ้าเริ่มงานได้เลยนะ ลงไปตามถนนสายนี้
    (ชี้ทางให้และออกไป)
    (บุตรคนเล็กเดินไปที่ทุ่งนา หยิบกระสอบ และเลี้ยงหมู)
บุตรคนเล็ก    โอ้ย หิวจังเลย หิวจนสามารถกินอาหารหมูได้ ไม่มีใครพูดอะไรถึงอาหารเย็นของฉันเลย คนรับใช้ของพ่อฉันมีอาหารกินอุดมสมบูรณ์ ส่วนฉันอยู่ที่นี่ หิวจะตายอยู่แล้ว ฉันจะไปจากที่นี่ กลับไปหาพ่อและบอกพ่อว่า “พ่อครับ ลูกทำบาปผิดต่อสวรรค์ และต่อพ่อ ลูกไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีก โปรดนับว่าลูกเป็นผู้รับใช้คนหนึ่งของพ่อเถิด”
    (บุตรคนเล็กวางกระสอบลง และเดินทางกลับบ้าน บิดาเข้ามาพร้อมกับคนรับใช้ 1-2 ป้องสายตา มองไปยังถนน)
บิดา    ดูนั่นซิ เหมือนลูกของฉันเลย
    (วิ่งไปหาบุตรคนเล็ก และกอดเขา)
บุตรคนเล็ก    พ่อครับ ลูกทำบาปผิดต่อสวรรค์และต่อพ่อ ลูกไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีก
บิดา    (ทำท่าเรียกคนใช้ให้มาหา)
    เร็วเข้า จงไปนำเสื้อสวยที่สุดมาสวมให้ลูกเรา นำแหวนมาสวมนิ้ว นำรองเท้ามาใส่ให้ จงนำลูกวัวที่ขุนอ้วนแล้วไปฆ่า แล้วกินเลี้ยงฉลองกันเถิด เพราะลูกของเราผู้นี้ตายไปแล้วกลับมีชีวิตอีก หายไปแล้วได้พบกันอีก
    (คนใช้ออกไป บิดาและบุตรคนเล็กเดินไปที่บ้าน คนใช้ 1-2 นำเสื้อคลุม แหวน และรองเท้า เข้ามาสวมให้บุตรคนเล็ก ทุกคนออกไป ยกเว้นคนใช้ 1 ดนตรีบรรเลง บุตรชายคนโตเข้ามา)
บุตรคนโต    (พูดกับคนใช้)
    มานี่ซิ บอกทีซิว่าทำไมจึงมีเสียงดนตรีและการร้องรำ
คนใช้ 1    น้องชายของท่านกลับมาแล้ว บิดาของท่านสั่งให้ฆ่าลูกวัวที่ขุนอ้วนแล้ว เพราะเขาได้ลูกกลับคืนมาอย่างปลอดภัย
บุตรคนโต    (กอดอกและนั่งลง)
    ดีหละ อย่าหวังว่าฉันจะเข้าไปร่วมงานฉลองนั้นเลย
    (คนรับใช้ 1 ออกไป หลังจากนั้นสักครู่ บิดาเข้ามาและเดินไปหาบุตรคนโต)
บิดา    ลูกเอ๋ย เข้ามาร่วมฉลองด้วยกันเถิด
บุตรคนโต    ดูซิครับ ผมรับใช้พ่อมานานหลายปีแล้ว ไม่เคยฝ่าฝืนคำสั่งของพ่อเลย พ่อก็ไม่เคยให้ลูกแพะแม้แต่ตัวเดียวแก่ลูกเพื่อเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆ แต่พอลูกคนนี้ของพ่อกลับมา เขาคบหญิงเสเพล ผลาญทรัพย์สมบัติของพ่อจนหมด พ่อยังฆ่าลูกวัวที่ขุนอ้วนแล้วให้เขาด้วย
บิดา    ลูกพ่อ ลูกอยู่กับพ่อเสมอมา ทุกสิ่งที่พ่อมีก็เป็นของลูก แต่จำเป็นต้องเลี้ยงฉลองและชื่นชมยินดี เพราะน้องชายคนนี้ของลูกตายไปแล้วกลับมีชีวิตอีก หายไปแล้วได้พบกันอีก
    (บุตรคนโตยืนขึ้น ทั้งคู่ออกไป)