กษัตริย์ดาวิด (King David)

ดาวิดเป็นภาษาฮีบรู หมายถึง “ผู้เป็นที่รักยิ่ง” และเป็นชื่อของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่องค์ที่ 2 ของชาวอิสราเอล   เป็นชาวเอฟราธาห์คนหนึ่งแห่งเมืองเบธเลเฮมในเขตยูดาห์   ผู้เป็นบุตรชายคนสุดท้องของเจสซี (ดู 1 ซมอ. 16: 10-13)   เขารับราชการเป็นคนถือเครื่องอาวุธของกษัตริย์ซาอูล   เนื่องจากเขาเป็นทั้งนักเล่นพิณฝีมือเยี่ยมคนหนึ่ง (1 ซมอ. 16:14-23) และเป็นผู้สังหารโกลิอัทยักษ์ใหญ่ (1 ซมอ. 17:1-5) นักขับร้องได้ยกย่องดาวิดว่า “ซาอูลฆ่าคนเป็นพันๆและดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่นๆ” (1 ซมอ. 18:7)
หลังการกษัตริย์ซาอูลสิ้นพระชนม์ ในการรบกับชาวฟิลิสเตียที่ภูเขากิลโบอา  ดาวิดซึ่งมีผู้ติดตามกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งท่ามกลางบรรดาเผ่าคนอิสราเอลก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นกษัตริย์  กษัตริย์ดาวิดได้ยกทัพไปยึดครองเยรูซาเล็ม (2 ซมอ. 5.6)    และรวบรวมเผ่าต่างๆเข้าเป็นชาติเดียวกันและมีการปกครองที่เป็นระบบ  เมืองเยรูซาเล็มได้กลายเป็น  “เมืองของกษัตริย์ดาวิด”
กษัตริย์ดาวิดเป็นผู้ก่อตั้งอาณาจักรอิสราเอลที่มีเอกราช  และพระองค์ทรงปกครองประเทศได้ยอดเยี่ยมกว่ากษัตริย์อิสราเอลองค์อื่นๆที่ครองราชย์ต่อมา   พระองค์ได้รับการนำเข้าร่วมในการสืบเชื้อสายของพระเมสสิยาห์ (พระผู้ไถ่)   (นักบุญโยเซฟผู้สืบเชื้อสายจากราชวงศ์ดาวิดเป็นบิดาเลี้ยงของพระเยซูเจ้า)        ตามคำทำนายของบรรดาประกาศก (อสย. 11:1-10; ยรม. 23:5; มธ. 9:27)   พระองค์ได้รับยกย่องว่าเป็นนักกวีผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง (ดู 2 ซมอ. 1:19-27)   และเป็นผู้ประพันธ์บทเพลงสดุดีไม่น้อยกว่า 73 บท   พระองค์สิ้นพระชนม์ประมาณปี 973 ก.ค.ศ. พระองค์ทรงเสียพระทัยที่พระโอรสหลายพระองค์ทรงกบถต่อพระองค์   อย่างไรก็ตาม กษัตริย์ดาวิดทรงสำนึกผิดในบาปก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ และทรงมั่นพระทัยใจว่า พระองค์ได้รับใช้พระเจ้าอย่างดีด้วยการเชื่อฟัง (obedience)  บทบัญญัติของพระเจ้า