ทุกคนเป็นคนสำคัญ
เรื่อง การถูกลืม
พระคัมภีร์ 1 โครินธ์ 12:14-25
ภาพรวม เด็กๆ เดินทางด้วยความยากลำบากจนเสร็จสมบูรณ์ตามศักยภาพของแต่ละบุคคล
อุปกรณ์ สำลีปั้นกลม ผ้าปิดตา แถบกาวปิด และเชือก
ประสบการณ์
- แบ่งกลุ่มเด็ก ทีมละ 3 คน ให้เข้าแถวเรียงหน้ากระดาน แจกเชือกให้แต่ละทีม ผูกขาติดกันแบบหลวมๆ ให้แต่ละคนสามารถเดินได้ในขณะที่ผูกขาติดกัน
- แต่ละทีมต้องร่วมมือกันเดินทางที่ยากลำบาก ทางที่ต้องเดินคือเดินออกจากห้องนี้ไปนอกตึก เดินวนรอบตึกและกลับมายังห้องนี้ สิ่งแรกคือ เธอต้องเตรียมสมาชิกในกลุ่ม
- ครูแจกผ้าปิดตา แถบกาวปิด สำลีปั้นกลม ให้แต่ละกลุ่ม ทุกกลุ่มต้องมีคนหูหนวก (ใช้สำลีอุดหู) คนตาบอด (ใช้ผ้าปิดตา) คนใบ้ (ใช้เทปกาวปิดปาก)
- สำลี ผ้าปิดตา และแถบกาวของทุกทีมห้ามหลุด หรือเอาออกตลอดการเดินทาง เมื่อทุกคนพร้อมแล้วเริ่มได้
การตอบรับ
- เมื่อแต่ละทีมกลับมาถึงห้อง ให้แกะเชือกออกจากขา เอาผ้าปิดตาออก เอาสำลีออกจากหูและแกะเทปปิดปากออก ครูถามคำถาม
- สมาชิกแต่ละคนในทีมมีความสำคัญอย่างไร จะขาดคนใดคนหนึ่งได้หรือไม่ เพราะอะไร
อ่านพระคัมภีร์ 1 โครินธ์ 12:14-25
ร่างกายไม่ได้ประกอบด้วยอวัยวะส่วนเดียว แต่มีอวัยวะหลายส่วน ถ้าเท้าจะพูดว่า “ข้าพเจ้าไม่ใช่มือ จึงไม่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย” แต่เท้าไม่ได้เป็นอวัยวะของร่างกายน้อยกว่าอวัยวะส่วนอื่น เพราะเป็นเพียงเท้า หรือถ้าหูจะพูดว่า “ข้าพเจ้าไม่ใช่ดวงตา จึงไม่ใช่ส่วนหนึ่งของร่างกาย” แต่ก็ไม่ได้ทำให้หูไม่เป็นอวัยวะของร่างกายเลย ถ้าร่างกายทั้งหมดเป็นดวงตา แล้วจะได้ยินได้อย่างไร ถ้าร่างกายทั้งหมดเป็นหู แล้วจะได้กลิ่นได้อย่างไร พระเจ้าทรงจัดอวัยวะต่างๆ ในร่างกายให้อยู่ในที่ที่ทรงพระประสงค์ ถ้าร่างกายทุกส่วนเป็นอวัยวะเดียวแล้ว ร่างกายจะอยู่ที่ไหน เท่าที่เป็นอยู่ มีอวัยวะหลายส่วน แต่มีร่างกายเดียว ดวงตาพูดกับมือไม่ได้ว่า “เราไม่ต้องการเจ้า” และศีรษะก็พูดกับเท้าไม่ได้ว่า “เราไม่ต้องการเจ้า” ตรงกันข้าม ส่วนที่เราคิดว่าเป็นอวัยวะที่อ่อนแอของร่างกายกลับเป็นอวัยวะที่จำเป็นมากกว่า อวัยวะส่วนที่เราคิดว่าไม่มีเกียรติในร่างกาย เรากลับทะนุถนอมด้วยความเคารพเป็นพิเศษ และอวัยวะที่น่าอับอายของเรากลับได้รับการตกแต่งให้งดงามมากกว่าส่วนอื่น อวัยวะที่น่าดูอยู่แล้วไม่ต้องการตกแต่งอะไรอีก พระเจ้าทรงประกอบร่างกายขึ้น โดยให้เกียรติแก่อวัยวะที่ไม่มีเกียรติมากกว่าอวัยวะอื่นๆ เพื่อร่างกายจะได้ไม่มีการแตกแยกใดๆ ตรงกันข้าม อวัยวะแต่ละส่วนจะเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
- ทีมของเธอเหมือนกับ “ร่างกาย” ในพระคัมภีร์อย่างไร
- ในบางครั้งเธอเคยคิดว่าตนเองเป็นส่วนของร่างกายที่ไม่สำคัญหรือไม่ เพราะอะไร
- ให้คิดถึงบุคคลที่เธอรู้จักว่ามีใครที่คิดว่าเขาเป็นส่วนที่ไม่สำคัญของร่างกาย ทำไมเขาจึงคิดเช่นนั้น เธอจะช่วยเขาให้รู้สึกว่าเขามีความสำคัญได้อย่างไร
ส่งท้าย
ให้ทุกคนเรียงกันเป็นวงกลม มีคนหนึ่งอยู่ตรงกลาง กล่าวว่า “พวกเราแต่ละคนเป็นส่วนสำคัญของร่างกายของพระศาสนจักรของเรา ไม่มีใครควรรู้สึกว่าตนเองถูกลืม หรือไม่เห็นคุณค่า ดังนั้น ให้เราแต่ละคนแสดงว่าแต่ละคนในทีมมีความสำคัญ ด้วยการให้แต่ละคนในทีมหันหน้าเข้าหากัน และตะโกนพร้อมกันว่า “เธอมีความสำคัญ”
