หอบาเบล 
ปฐม 11:1-9
       ตั้งแต่อาทิตย์ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้  เราฟังเรื่องราวจากปฐมกาลมา 4 เรื่องแล้ว  คือ  เรื่องของอาดัมกับเอวา  คาอินกับอาแบล  โนอาห์ และหลังสุด  คือเรื่องของหอบาเบล  ทั้ง 4 เรื่องล้วนเกี่ยวกับบาปของมนุษย์
       แน่นอนที่ว่าพระเจ้าทรงลงโทษมนุษย์เพราะบาป  แต่ขณะที่ทรงลงโทษก็ประทานพระคุณและพระพรแก่มนุษย์ด้วย  เห็นได้จากเมื่อทรงลงโทษอาดัมกับเอวาก็ประทานหนังสัตว์ปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของพวกเขา  เมื่อทรงลงโทษคาอินหลังจากเขาฆ่าอาแบลก็ทรงทำเครื่องหมายคาอินเพื่อไม่ให้ใครฆ่า  ต่อมาเมื่อโลกเต็มด้วยบาปและทรงทำให้ฝนตกทำลายล้างมนุษยชาติ ก็ทรงคุ้มครองโนอาห์กับครอบครัวไว้  ทำให้มนุษยชาติรอดพ้นจากการถูกทำลาย  สืบทอดเผ่าพันธุ์ต่อไปได้อีก  แต่สำหรับเรื่องของหอบาเบล  หลังจากพระเจ้าทรงลงโทษมนุษย์ให้กระจัดกระจายไปด้วยภาษาต่างๆ กัน  เราไม่เห็นว่าพระเจ้าทรงทำอะไรที่เป็นคุณต่อมนุษย์ในตอนนั้นเลย  กว่าจะทรงให้มนุษย์รอดพ้นจากบาปของหอบาเบล  มนุษย์ต้องรอคอยเป็นเวลานานมาก  นั่นคือต้องรอคอยจนถึงวันสมโภชพระจิตเจ้านั้นเอง

หลังจากพบพระเยซูผู้ทรงกลับคืนชีพและได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยมแล้ว  บรรดาอัครสาวกจึงเริ่มพูดภาษาตามที่พระจิตเจ้าประทาน  ในที่ที่พวกเขารวมตัวกันอยู่นั้นมีคนมากมายหลายประเทศต่างๆ  กันแต่ละคนต่างก็ได้ยินภาษาของตนเอง  วันสมโภชพระจิตเจ้านั้นเองคือวันที่พระเจ้าทรงช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นจากบาปของหอบาเบล  อำนาจของพระจิตเจ้าทำให้คนที่พูดภาษาต่างๆ  มีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
อันที่จริงภาษาเป็นเพียงวิธีการสื่อสารอย่างหนึ่งเท่านั้น  ภาษาพูดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกของแม่ที่มีต่อลูกให้ครบบริบูรณ์ได้  แม่ที่อยากให้รู้สึกถึงความรักของตนเองอย่างสมบูรณ์ต้องให้ความอบอุ่น  ต้องกอด  ต้องอุ้ม  ต้องยิ้มกับลูกด้วย  ไม่ใช่แค่พูดว่ารักลูกเท่านั้น
คนที่เคยร่วมพิธีมิสซาในต่างประเทศ  แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจภาษาของประเทศนั้นเลย  เขายังสัมผัสได้ถึงความยินดีของพระจิตเจ้า  เช่นเดียวกันกับคนต่างประเทศที่มาเมืองไทยแม้ว่าจะไม่รู้ไม่เข้าใจภาษาไทยเลย เมื่อร่วมพิธีมิสซาเขาก็สามารถรับความยินดีของพระจิตเจ้าได้  เพราะในที่ประชุมนั้นเต็มไปด้วยฤทธิ์อำนาจของพระจิตเจ้า
    การถ่ายทอดความเชื่อ  ความรักและพันธกิจเป็นกิจการและฤทธิ์อำนาจของพระจิตเจ้า  ภาษาของมนุษย์ไม่เพียงพอที่จะถ่ายทอดเรื่องเหล่านี้ให้สมบูรณ์ได้  นอกจากนี้ภาษามนุษย์  ก็ไม่สามารถถ่ายทอดพระวาจาหรือข่าวดีของพระเจ้าให้ครบบริบูรณ์ได้เช่นกัน  ดังนั้นถ้าเราทำ  พันธกิจด้วยกิจการ  หรือภาษาของมนุษย์  โดยปราศจากกิจการของพระจิตเจ้าแล้วแน่นอนว่ามนุษย์เราจะสับสนวุ่นวาย อาจเกิดความเข้าใจผิด  ความอิจฉาริษยา  และการต่อสู้กันได้ดังที่เกิดมาแล้วกับหอบาเบล  ดังนั้นไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามต้องไม่ลืมที่จะมอบสิ่งไว้ในฤทธิ์อำนาจของพระจิตเจ้า