แผนกคริสตศาสนธรรม อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

CATECHETICAL CENTER OF BANGKOK ARCHDIOCESE

thzh-CNenfritjako

วันที่ 10 สิงหาคม

ฉลองนักบุญลอเรนซ์  สังฆานุกร และมรณสักขี

(St Lawrence, Deacon & Martyr, feast.)

 1

นักบุญลอเรนซ์เป็นหนึ่งในบรรดานักบุญ  ซึ่งในการยอมตายเป็นมรณสักขีของพวกท่าน  ได้ก่อให้เกิดความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อพระศาสนจักรในสมัยแรกๆ  ตามที่นักบุญอัมโบรสได้เล่าไว้  จากที่เล่าต่อๆกันมาด้วยปากเปล่าว่าการเป็นมรณสักขีของท่านเป็นการถูกย่างทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงแก่ความตาย โดยคำสั่งของจักรพรรดิวาเลเรียน (Emperor  Valerian) ในปี ค.ศ. 258 ให้ประหารชีวิตผู้เป็นคริสตชนทุกคน  และให้ยึดทรัพย์สินทั้งหมดด้วย  ทำให้พระสันตะปาปาซิสตุส ที่ 2 (Pope  Sixtus  II) ถูกจับพร้อมกับสังฆานุกรของพระองค์จำนวน 4 คนจากทั้งหมด 7 คน  และกำลังจะถูกนำไปฆ่าทิ้ง  ลอเรนซ์เป็นทุกข์ใจที่ท่านไม่ได้ถูกจับกุมไปด้วย  พระสันตะปาปาได้ทรงปลอบใจท่านว่า  "ลูกเอ๋ย อย่าร้องไห้ไปเลย  ในอีก 3 วันต่อจากนี้  ลูกจะได้ตามพ่อไป" และก็เกิดขึ้นจริง  ด้วยว่าลอเรนซ์ซึ่งเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินและการเงินของพระศาสนจักรในขณะนั้น  ได้ถูกเรียกตัวมาอยู่ต่อหน้าผู้สำเร็จราชการของกรุงโรม  และเขาคิดว่าพวกคริสตชนต้องมีทรัพย์สินมากมาย  จึงออกคำสั่งยึดทรัพย์เพื่อเอามาเข้าคลังของจักรพรรดิ

ลอเรนซ์ตอบตกลง  และขอเวลาสามวันในการรวบรวมทรัพย์สิน  แต่ท่านกลับแจกจ่ายทรัพย์สินทั้งหมดที่มีออกไปจนหมดเกลี้ยง   สามวันต่อมาท่านรวบรวมคนฝูงใหญ่มา  ประกอบไปด้วยคนตาบอด  คนใบ้  คนง่อยเปลี้ยเสียขา  คนโรคเรื้อน  บรรดาหญิงหม้าย  และลูกกำพร้า  และคนยากคนจนอื่นๆอีกมาก  มายืนอยู่ต่อหน้าผู้สำเร็จราชการ  แล้วประกาศอย่างไม่สะทกสะท้านว่า  "พวกผู้คนเหล่านี้คือทรัพย์สมบัติของพระศาสนจักร"  ผู้สำเร็จราชการโกรธมากที่ถูกซ้อนกลเช่นนี้  จึงสั่งให้นำท่านไปเผาให้ตายอย่างช้าๆ  เพื่อให้ทรมานมากๆ  ขณะที่อยู่บนตะแกงเผาที่ลุกร้อน  ท่านยังมีอารมณ์ขันโดยได้พูดกับผู้พิพากษาและพวกที่จับท่านประหารเป็นภาษาลาตินว่า : "Assum  est; versa, et manduca!"  แปลว่า "สุกพอดีแล้ว  จงหันมันขึ้นมา  และกินซะ"

 

นักบุญลอเรนซ์ได้สิ้นชีพในขณะที่กำลังภาวนาให้กับกรุงโรม  ท่านได้รับชัยชนะสมกับความหมายของชื่อท่านว่าเป็น  "เกียรติที่ยิ่งใหญ่สำหรับพระศาสนจักร" (great "laurels" for the Church - "laurel" = พืชเขียวชอุ่มขนาดเล็ก  ใบของพืชดังกล่าวใช้ประดับเป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศ)

 234

56

(ถอดความโดย คุณพ่อ วิชา  หิรัญญการ จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ; เขียนโดย A.J.M. Mausolfe และ  J.K. Mausolfe)