“ประตูสู่ความเชื่อ” (Doorway to Faith)

วันที่ 2

ใจข้าพเจ้าทั้งหลายสงบอยู่ไม่ได้จนกว่าจะได้พักผ่อนในพระองค์ (CCC ข้อ 27-30)     

“มนุษย์อาจลืม ไม่สนใจ หรือแม้กระทั่งไม่ยอมรับ ความสัมพันธ์ลึกซึ้งและมีชีวิตชีวากับพระเจ้านี้ได้ ท่าทีเช่นนี้เกิดขึ้นได้จากสาเหตุหลายประการ” (GS 19, CCC 29)

      การที่เราเข้าใจถึงความอัศจรรย์แห่งศักดิ์ศรีของเราที่ถูกสร้างให้รู้จักพระเจ้า จะทำให้เราเข้าใจถึงส่วนสำคัญของประสบการณ์ของมนุษย์ได้ว่า ภายในตัวเรามีความร้อนรน 

      ดังนั้น ไม่ว่าเราจะพบกับความยินดีและความชอบใจใดๆ เราก็รู้สึกเหมือนกับว่า มันไม่สามารถทำให้เราพึงพอใจได้ คล้ายความรู้สึกที่ถูกรบกวนหรือมีความทุกข์อยู่ภายใน สำหรับสิ่งสร้างทั้งมวล มนุษย์เราถูกสร้างให้ค้นพบความจริงของตนเองและมีความสุขมากที่สุดในพระเจ้า 

      เราจะพบคำพูดและงานเขียนต่างๆ ของบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งบุรุษและสตรี ที่อธิบายถึงธรรมล้ำลึกแห่งความเชื่อที่เราสามารถค้นหาได้จากหนังสือคำสอนฯ ในที่นี้บุคคลแรกที่กล่าวถึงความปรารถนาของเราที่จะพบกับพระเจ้าได้อย่างงดงามและทรงพลัง คือ นักบุญออกัสติน (YOUCAT 3)

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ น่าสรรเสริญ พระอานุภาพและพระปรีชายิ่งใหญ่ของพระองค์ไม่อาจวัดได้… พระองค์ทรงปลุกใจเราให้ยินดีที่จะสรรเสริญพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างข้าพเจ้าทั้งหลายไว้สำหรับพระองค์ และใจข้าพเจ้าทั้งหลายสงบอยู่ไม่ได้จนกว่าจะได้พักผ่อนในพระองค์”(น.ออกัสติน)