พระบัญญัติที่ว่า  “เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า  พระเจ้าของเจ้า”  (อพย 20:2)  หมายความว่าอะไร
    เพราะพระผู้ทรงสรรพานุภาพทรงเผยแสดงพระองค์เองแก่เราในฐานะพระเจ้าและองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา  เราต้องไม่วางสิ่งใดไว้เหนือพระองค์ หรือคำนึงถึงสิ่งอื่นว่าสำคัญกว่าพระองค์ หรือให้สิ่งอื่นหรือบุคคลอื่นมีความสำคัญมากกว่าพระองค์ การรู้จักพระเจ้า การรับใช้  และการถวายคารวกิจแด่พระองค์มีความสำคัญอย่างยิ่งในชีวิตของเรา  (2083-2094, 2133-2134)

    พระเจ้าทรงคาดหวังให้เรามอบความเชื่อทั้งหมดของเราแด่พระองค์  เราควรมอบความหวังทุกประการของเราไว้ในพระองค์  และนำพละกำลังของความรักทั้งมวลของเราไปสู่พระองค์  พระบัญญัติจงรักพระเจ้ามีความสำคัญที่สุดเหนือพระบัญญัติประการอื่นๆ  และเป็นหัวใจสำคัญไปสู่ประการอื่น  ด้วยเหตุนี้จึงเริ่มพระบัญญัติประการนี้เป็นประการแรก

ที่ใดที่พระเจ้าทรงได้รับการกระทำให้ยิ่งใหญ่  มนุษย์ชายหญิงมิได้ถูกทำให้เล็กลง ที่นั่นชายและหญิงจะยิ่งใหญ่และโลกจะเต็มไปด้วยความสว่าง
สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ที่ 16
11 กันยายน 2006


โดย “การสวดภาวนา” ข้าพเจ้ามิได้หมายถึงการสวดภาวนาบทที่ข้าพเจ้าจำขึ้นใจ แต่เป็นการกราบนมัสการแบบง่ายๆโดยใช้หรือไม่ใช้คำพูด คงอยู่ที่แทบพระบาทของพระเจ้าด้วยจุดประสงค์และความตั้งใจเพื่อกราบนมัสการพระองค์
มนุษย์ไม่สามารถคงอยู่เรื่อยไปได้โดยไม่นมัสการสิ่งหนึ่งสิ่งใด
ฟรอยด์ เอ็ม โคซโทสกี
(1821-1881)