บาปคืออะไรในสถานะแรก
บาปคือคำพูด การกระทำ หรือความตั้งใจ ซึ่งมนุษย์จงใจและสมัครใจกระทำผิดสู้กับระเบียบที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ ดังที่พระญาณเอื้ออาทรแห่งความรักของพระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้ให้พวกเขา (1849-1851, 1871-1872)

บาปมีความหมายมากกว่าการละเมิดกฎบางประการซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์เห็นด้วย บาปคือการหันหนีอย่างอิสระและจงใจหันหนีจากความรักของพระเจ้าและไม่สนใจพระองค์ บาปคือในที่สุด “รักตนเอง จนสบประมาทพระเจ้า” (นักบุญออกัสติน) และในกรณีสุดขีดสิ่งสร้างชั่วร้ายกล่าวว่า “ฉันต้องการเป็นเหมือนพระเจ้า” (เทียบ ปฐก 3:5) ในขณะที่บาปทำให้ฉันเป็นทุกข์เพราะความรู้สึกผิด  ยิ่งเป็นยาพิษและทำให้โลกที่ฉันอาศัยอยู่นี้เสียหายอีกด้วย  เป็นไปได้ที่จะยอมรับรู้ถึงบาปและความร้ายแรงของบาปด้วยการดึงตนเองให้เข้าใกล้พระเจ้า 67,224-239

หลายคนกล่าวว่า “ฉันทำความชั่วร้ายมากเกินไป พระเจ้าไม่ทรงสามารถให้อภัยฉันได้” นี่เป็นการกล่าวผรุสวาทอย่างสิ้นเชิง ซึ่งเป็นการจำกัดขอบเขตพระเมตตาของพระเจ้า ซึ่งไม่มีขีดจำกัด ไม่มีสิ้นสุด ไม่มีสิ่งใดที่กระทำผิดได้มากเท่ากับการสงสัยในพระเมตตาของพระองค์
นักบุญยอห์น เวียนเนย์
(1786-1859)

เราจะแบ่งแยกบาปหนักและบาปเบาได้อย่างไร
บาปหนักทำลายอำนาจความรักของพระเจ้าในหัวใจของบุคคลนั้น ซึ่งปราศจากสิ่งนี้ก็ไม่สามารถมีความสุขแท้นิรันดร  ด้วยเหตุนี้ จึงเรียกว่าบาปหนัก บาปหนักเป็นการแตกร้าวกับพระเจ้า  ในขณะที่บาปเบาทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับพระเจ้าเกิดความตึงเครียด  (1852-1861, 1874)

บาปหนักตัดบุคคลนั้นออกจากพระเจ้า หนึ่งในข้อเรียกร้องของบาปหนัก คือขัดขวางคุณค่าที่สำคัญ เช่น ต่อต้านโดยตรงต่อชีวิต หรือพระเจ้า  (ตัวอย่างเช่น การฆาตกรรม การด่าแช่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การผิดประเวณี ฯลฯ) และเป็นการกระทำด้วยความรู้ตัวและเต็มใจ บาปเบาขัดขวางคุณค่าที่รองลงมา (การให้เกียรติ ความจริง ทรัพย์สมบัติ ฯลฯ) หรือเป็นการกระทำโดยไม่มีความรู้อย่างเต็มที่ถึงความร้ายแรงหรือโดยไม่เต็มใจ  บาปเบาทำลายความสัมพันธ์กับพระเจ้าแต่มิได้ตัดขาดจากพระองค์

เฉพาะผู้ที่รำพึงอย่างจริงจังถึงความหนักของไม้กางเขน จึงจะเข้าใจได้ว่าบาปหนักคืออะไร
นักบุญอัลแซล์ม แห่ง แคนเทอเบอรี่
(1033/1034-1109)

ในการเผาเอกสารราคา 500 ฟรังค์ ข้าพเจ้าเพียงผลิตขี้เถ้าที่มีราคาแพง แต่นี่ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเท่ากับถ้าข้าพเจ้าได้กระทำบาปหนักประการหนึ่ง
นักบุญยอห์น เวียนเนย์
(1786-1859)