บุคคลหนึ่งสามารถบอกได้อย่างไรว่าการกระทำของเขานั้นดีหรือไม่ดี
บุคคลหนึ่งมีความสามารถในการแยกแยะการกระทำที่ดีออกจากสิ่งไม่ดีได้ เพราะเขามีเหตุผลและมโนธรรม ซึ่งทำให้เขาทำการตัดสินใจได้อย่างชัดเจน (1749-1754, 1757-1758)

แนวทางต่อไปนี้จะช่วยทำให้การแยกแยะระหว่างการกระทำที่ดีและการกระทำที่ไม่ดีได้ง่ายขึ้น (1) สิ่งที่ฉันกระทำต้องเป็นสิ่งดี  ความตั้งใจดีอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ  การปล้นธนาคารเป็นสิ่งไม่ดีเสมอ  ถึงแม้ว่าการกระทำอาชญากรรมนั้นมีความตั้งใจดีที่จะนำเงินไปให้คนยากจน

(2) แม้สิ่งที่กระทำนั้นเป็นสิ่งดีอย่างแท้จริง  แต่ถ้ากระทำกิจการดีนั้นด้วยความตั้งใจที่ไม่ดี ทำให้การกระทำทั้งหมดไม่ดี ถ้าเดินไปยังบ้านของสตรีผู้สูงอายุคนหนึ่ง และช่วยเธอรอบๆบ้าน เป็นสิ่งดี แต่ถ้ากระทำด้วยการวางแผนว่าหลังจากนั้นจะกลับมาบุกรุก  จะทำให้การกระทำทั้งหมดเป็นสิ่งไม่ดี (3) สภาพแวดล้อมซึ่งทำให้การกระทำของบางคนสามารถลดทอนความรับผิดชอบของเขาลง แต่พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนทุกลักษณะของการกระทำทั้งที่ดีและไม่ดี  การทุบตีของแม่เป็นสิ่งไม่ดีเสมอ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้นเธอจะแสดงความรักต่อบุตรเพียงเล็กน้อยก็ตาม 295-297

มโนธรรมของเขาเป็นแก่นความลับอย่างที่สุดของมนุษย์  และเป็นสักการสถานของเขา ที่นั่นมีเขากับพระเจ้าซึ่งเสียงของพระองค์ดังก้องอยู่ในส่วนลึกสุดของเขา 
สังคายนาวาติกันที่ 2 GS