จุดประสงค์ของการจาริกแสวงบุญคืออะไร
    บางบุคคลที่ไปจาริกแสวงบุญ เป็นการ“ภาวนาด้วยเท้าของเขา” และมีประสบการณ์กับความรู้สึกของเขา ว่าชีวิตทั้งหมดของเขาคือการเดินทางที่ยาวนานสู่พระเจ้า (1674)

    ในสมัยโบราณประชาชนชาวอิสราเอลจาริกแสวงบุญไปยังพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็ม คริสตชนจึงรับประเพณีนี้มาใช้ และมีการพัฒนาโดยเฉพาะในยุคกลาง จากการจาริแสวงบุญธรรมดาเป็นการจาริกแสวงบุญสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ (ที่สำคัญที่สุดคือกรุงเยรูซาเล็ม และหลุมฝังศพของบรรดาอัครสาวกที่กรุงโรม และที่ซานติอาโกแห่ง คอมโปสเตลลา) บ่อยครั้งที่ประชาชนไปจาริกแสวงบุญเพื่อเป็นการใช้โทษบาป และในบางครั้งการกระทำของพวกเขาได้รับผลจากความคิดที่ไม่ถูกต้อง คือด้านหนึ่งเป็นการแก้ตัวต่อหน้าพระเจ้าด้วยการทรมานและลงโทษตนเอง ในปัจจุบัน การริกแสวงบุญคือประสบการณ์ของการฟื้นฟูที่มีลักษณะเฉพาะ ผู้คนแสวงหาสันติและพละกำลังซึ่งมาจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยพระหรรษทาน พวกเขาพยายามไปคนเดียว พวกเขาออกไปเพื่อออกจากสภาพที่ซ้ำซากจำเจของกิจวัตรประจำวัน ขจัดความอับเฉาและเริ่มก้าวไปหาพระเจ้า