การภาวนาคืออะไร
การภาวนาคือการหันหัวใจของเราเข้าหาพระเจ้า ผู้ที่สวดภาวนาเข้าสู่ชีวิตสัมพันธภาพกับพระเจ้า (2558-2565)
การภาวนาคือ ประตูใหญ่ที่นำไปสู่ความเชื่อ ผู้ที่ภาวนาไม่ได้มีชีวิตเพื่อตนเอง หรือด้วยพละกำลังของตนเองอีกต่อไป แต่เขาตระหนักว่ามีพระเจ้าผู้ซึ่งเขาสนทนาด้วยได้ ผู้ภาวนาจะวางใจในพระเจ้ายิ่งวันยิ่งมากขึ้น และตั้งแต่บัดนี้แล้วที่เขาแสวงหาความเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า ผู้ที่สักวันหนึ่งเขาจะได้พบเฉพาะพระพักตร์

ดังนั้น ความพากเพียรพยายามในการภาวนาประจำวัน จึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคริสตชน และแน่นอนว่า แต่ละคนมีวิธีการเรียนรู้การภาวนาที่แตกต่างกัน เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่การภาวนาเป็นพระพรซึ่งจะได้รับก็โดยอาศัยการภาวนาเท่านั้น

“สำหรับดิฉัน การภาวนาเป็นการยกจิตใจ และสายตาขึ้นสู่สวรรค์ เป็นเสียงร้องของความกตัญญูและความรัก ทั้งในยามทุกข์และยามสุข” (นักบุญเทเรซา แห่งลีซีเออซ์)
“ความปรารถนาอยากภาวนา ก็เป็นการภาวนาแล้ว”
“ทันใดนั้นเอง ข้าพเจ้าพบว่า ความเงียบเป็นการประทับอยู่ของพระเจ้า ณ ใจกลางความเงียบนี้ มีพระผู้ทรงเป็นความเงียบ สันติ และความสงบ” (Georges Gernanos นักเขียนชาวฝรั่งเศส)
“จงทำสิ่งที่ท่านทำได้ และภาวนาเพื่อสิ่งที่ท่านทำไม่ได้ และพระเจ้าจะทรงประทานความสามารถแก่ท่าน” (นักบุญออกัสติน)
“การภาวนามิได้หมายถึงการฟังตัวท่านเองพูด การภาวนาหมายถึง การเงียบ สงบนิ่ง และรอคอยจนกว่าท่านจะได้ยินพระเจ้า” (Soren Kierkegaard)

ที่มา: YOUCAT เล่ม 4