24. ความเชื่อของฉัน เกี่ยวข้องกับพระศาสนจักรอย่างไร

ไม่มีใครสามารถมีความเชื่อได้โดยลำพังตนเอง เหมือนที่ไม่มีใครสามารถมีชีวิตอยู่ได้เพียงลำพังคนเดียว เรารับความเชื่อมาจากพระศาสนจักร และดำเนินชีวิตความเชื่อ ในมิตรภาพกับผู้ที่เราแบ่งปันความเชื่อของเราแก่เขา (166-169,181)

ความเชื่อเป็นเรื่องส่วนบุคคลมากที่สุดของมนุษย์ แต่กระนั้นความเชื่อก็มิใช่เรื่องส่วนตัวเสียทีเดียว ใครที่ปรารถนาจะเชื่อ ต้องสามารถพูดได้ทั้งคำว่า “ข้าพเจ้า” และ “เราทั้งหลาย” เพราะความเชื่อที่เราไม่สามารถแบ่งปัน หรือสื่อสารได้ ย่อมเป็นสิ่งไร้เหตุผล ผู้มีความเชื่อแต่ละคนให้การยืนยันอย่างอิสระกับคำว่า “เราทั้งหลายเชื่อ” ของพระศาสนจักร เรารับความเชื่อจากพระศาสนจักร และตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา พระศาสนจักรเป็นผู้ส่งต่อความเชื่อให้แก่เรา  และเป็นผู้ปกป้องความเชื่อไว้มิให้มีการหลงผิด และทำให้แสงสว่างของความเชื่อนี้ยังคงเจิดจ้าต่อไป ดังนั้น ความเชื่อคือการที่ทุกคนมีส่วนในความเชื่อมั่นร่วมกัน  ความเชื่อของผู้อื่นค้ำจุนฉัน เช่นเดียวกับที่ความเชื่ออันร้อนรนของฉันทำให้ความเชื่อของผู้อื่นมั่นคงและร้อนรนขึ้นด้วย พระศาสนจักรเน้นทั้งคำว่า “ข้าพเจ้า” และ “เราทั้งหลาย” ในเรื่องความเชื่อ โดยการใช้บทยืนยันความเชื่อทั้งสองแบบในพิธีกรรม คือบทยืนยันความเชื่อของบรรดาอัครสาวก  บทข้าพเจ้าเชื่อ ซึ่งเริ่มต้นด้วยคำว่า “ข้าพเจ้าเชื่อ” (Credo) และบทข้าพเจ้าเชื่อของสังคายนาที่นิเชอา คอนสแตนติโนเปิล ซึ่งในบทเดิมเริ่มต้นด้วยคำว่า “เราเชื่อ” (Credimus)

“ที่ใดมีสองหรือสามคนชุมนุมกันในนามของเรา เราอยู่ที่นั่นในหมู่พวกเขา”

 มัทธิว 18 : 20