สดด บทนี้เป็นคำภาวนาของชาวเลวีซึ่งไม่มีกรรมสิทธิ์ยึดครองที่ดินเหมือนชาวอิสราเอลเผ่าอื่นๆ (เทียบ กดว 18:20) พระเจ้าทรงเป็น "ส่วนมรดก" เพียงอย่างเดียวของเขา เขาเลี้ยงชีพจากสิ่งของที่ประชาชนถวายแด่พระเจ้าในพระวิหารเท่านั้น เพื่อจะซื่อสัตย์ต่อการที่พระเจ้าทรงเรียกนี้ เขาจึงต้องไม่เข้าไปเกี่ยวข้องอะไรเลยกับการนับถือรูปเคารพ เขาดำเนินชีวิตอยู่ตลอดเวลาด้วยความยินดีเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า และเชื่อมั่นว่าความสัมพันธ์นี้จะคงอยู่ต่อไปหลังความตาย คริสตชนในสมัยแรกคิดว่าข้อท้ายๆ ของ สดด บทนี้กล่าวทำนายถึงการกลับคืนพระชนมชีพของพระคริสตเจ้า (เทียบ กจ 2:24-28) เพลงสดุดีบทนี้มีความหมายพิเศษสำหรับผู้ที่ละทิ้งทุกสิ่งเพื่อเป็นนักบวชติดตามพระคริสตเจ้า

มิคตามของกษัตริย์ดาวิด

1    ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงคุ้มครองข้าพเจ้า
เพราะข้าพเจ้าลี้ภัยมาพึ่งพระองค์
2    ข้าพเจ้าทูลพระยาห์เวห์ว่า “พระองค์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า
พระองค์ทรงเป็นความดีที่สุดของข้าพเจ้า
3    บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอยู่บนแผ่นดิน
เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ข้าพเจ้าชื่นชม
4    ผู้ที่นมัสการพระอื่นจะมีความทุกข์มากขึ้น
แต่ข้าพเจ้าจะไม่มีวันหลั่งเลือดสัตว์เป็นบูชาถวายพระเหล่านั้น
จะไม่มีวันให้นามของพระเหล่านั้นอยู่บนริมฝีปากของข้าพเจ้าเลย
5    พระยาห์เวห์ทรงเป็นมรดกส่วนของข้าพเจ้า
และทรงเป็นชะตากรรมของข้าพเจ้า
พระองค์เท่านั้นทรงคุ้มครองชะตาชีวิตของข้าพเจ้าให้ปลอดภัย
6    เส้นแบ่งเขตที่ดินของข้าพเจ้าอยู่ในพื้นที่รื่นรมย์
มรดกส่วนของข้าพเจ้าช่างงดงามยิ่งนัก
7     ข้าพเจ้าถวายพรแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่ปรึกษาของข้าพเจ้า
แม้ยามค่ำคืน จิตใจก็ยังพร่ำสอนข้าพเจ้า
8    ข้าพเจ้าตั้งพระยาห์เวห์ไว้เบื้องหน้าข้าพเจ้าเสมอ
ถ้ามีพระองค์ประทับอยู่เบื้องขวา ข้าพเจ้าจะไม่หวั่นไหว

9    ดังนั้น หัวใจข้าพเจ้าจึงร่าเริง วิญญาณข้าพเจ้าก็ยินดี
ร่างกายของข้าพเจ้าจะพักผ่อนอย่างปลอดภัย
10    เพราะพระองค์จะไม่ทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าไว้ในแดนมรณะ
จะไม่ทรงปล่อยให้ผู้ซื่อสัตย์ของพระองค์ต้องเผชิญเหวลึก
11    พระองค์จะทรงสอนข้าพเจ้าให้รู้จักหนทางแห่งชีวิต
ข้าพเจ้าจะยินดีอย่างเต็มเปี่ยมเมื่ออยู่เฉพาะพระพักตร์
ข้าพเจ้าจะมีความสุขตลอดไปเมื่ออยู่เบื้องขวาของพระองค์