ภาคแรกของเพลงสดุดี "กลบทอักษร" บทนี้แต่เดิมคงเป็นบทภาวนาที่แสดงการขอบพระคุณ ในการกลับจากการเนรเทศที่กรุงบาบิโลน แต่ความยินดีที่ได้กลับบ้านเกิดเมืองนอนของคนเหล่านี้จางหายไปในไม่ช้า เพราะผู้ที่เข้ามายึดครองที่ดิน (ของผู้ที่ถูกเนรเทศ) และชาวอิสราเอลที่ตกค้างอยู่ในแผ่นดินปาเลสไตน์ (ไม่ถูกจับเป็นเชลยไปกรุงบาบิโลน) คิดว่าผู้กลับจากเนรเทศเป็นคนต่างถิ่น จึงคอยกลั่นแกล้ง ภาคสองของเพลงสดุดีเป็นคำภาวนาของคนยากจน และถูกเบียดเบียนที่หมดความอดทนแต่ยังวางใจพระเจ้า ขอให้พระองค์ทรงฟังคำอ้อนวอนของตนและลงโทษศัตรูที่เบียดเบียน พระคัมภีร์ภาษาฮีบรูนับ สดด บทนี้เป็น 2 บทแยกกัน แต่อันที่จริงต้องนับเป็นบทเดียว เพราะมีการเรียงข้อต่างๆ ตามลำดับอักษรภาษาฮีบรู พระคัมภีร์ฉบับภาษากรีกและละตินจึงทำถูกแล้วที่นับ สดด บทนี้เป็นบทเดียว ความแตกต่างในการกำหนดหมายเลขเพลงสดุดีจึงเริ่มขึ้นที่นี่ โดยทั่วไปแล้วหมายเลขประจำบทในภาษาฮีบรู จะมากกว่าฉบับภาษากรีก-ละติน 1 หน่วย คำแปลภาษาปัจจุบันโดยทั่วไปมักใช้หมายเลขลำดับตามฉบับภาษาฮีบรู

สำหรับหัวหน้านักขับร้อง ตามทำนองเพลง “มูทลาเบน” เพลงสดุดีของกษัตริย์ดาวิด

อาเลฟ    1      ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์สุดหัวใจ
จะขานไขถึงพระราชกิจอันน่าพิศวงของพระองค์
2    ข้าพเจ้าจะชื่นชมยินดีและมีความสุขเดชะพระองค์
ข้าแต่พระเจ้าสูงสุด ข้าพเจ้าจะขับร้องสรรเสริญพระนามของพระองค์
เบท        3    ศัตรูของข้าพเจ้าหนีกลับไป
สะดุดล้มและพินาศเฉพาะพระพักตร์พระองค์
4    เพราะพระองค์ประทานความเที่ยงธรรมให้ข้าพเจ้าชนะคดี
พระองค์ประทับอยู่บนพระบัลลังก์ ทรงเป็นผู้พิพากษาที่ยุติธรรม

กีเมล    5    พระองค์ทรงว่ากล่าวคนต่างชาติอธรรม ทรงทำลายคนชั่วช้า
ทรงลบชื่อของเขาออกไปตลอดนิรันดร
6    ศัตรูถูกกวาดล้าง พังทลายพินาศไปเป็นนิจ
เมืองที่ทรงทำลายไม่มีใครจดจำไว้อีกต่อไป

เฮ    7    ดูซิ พระยาห์เวห์ประทับบนพระบัลลังก์ตลอดไป
ทรงตั้งพระบัลลังก์ไว้เพื่อการพิพากษา
8     พระองค์ทรงพิพากษาโลกด้วยความเที่ยงธรรม
ทรงปกครองประชาชาติด้วยความยุติธรรม

วาว    9    พระยาห์เวห์ทรงเป็นปราการมั่นคงสำหรับผู้ถูกกดขี่
ทรงเป็นที่มั่นในยามทุกข์ร้อน
10    ผู้ที่รู้จักพระนาม ย่อมวางใจในพระองค์
ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ไม่ทรงทอดทิ้งผู้แสวงหาพระองค์เลย

ซาอิน    11    จงขับร้องสรรเสริญพระยาห์เวห์ผู้ทรงพำนักอยู่ในศิโยน
จงประกาศพระราชกิจแก่นานาชาติ
12    พระองค์ทรงลงโทษผู้หลั่งโลหิตผู้อื่น
ทรงจดจำและไม่ทรงลืมเสียงร้องของผู้ระทมทุกข์

เคท    13    ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงสงสารข้าพเจ้าด้วย
โปรดทอดพระเนตรความทุกข์ยากที่ผู้เกลียดชังกระทำแก่ข้าพเจ้า
โปรดทรงฉุดข้าพเจ้าขึ้นมาจากประตูแดนมรณะ
14    เพื่อข้าพเจ้าจะได้ประกาศพระราชกิจอันควรสรรเสริญของพระองค์ที่ประตูเมืองศิโยน
และชื่นชมที่ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น

เตด 15 บรรดาคนต่างชาติอธรรมตกลงไปในหลุมพรางที่เขาขุดไว้
เท้าของเขาติดอยู่ในบ่วงที่เขาวางไว้
16    พระยาห์เวห์ทรงสำแดงพระองค์ให้เป็นที่รู้จักเมื่อทรงพิพากษา
คนชั่วติดกับในบ่วงที่มือของตนวางไว้
(ดนตรีบรรเลงเบาๆสักครู่หนึ่ง)

โยด    17    คนชั่วจงหวนกลับไปยังแดนมรณะ
รวมทั้งบรรดาประชาชาติที่หลงลืมพระเจ้า
คัฟ    18     เพราะพระองค์ไม่มีวันทรงลืมผู้ขัดสนเลย
ความหวังของผู้ยากจนจะไม่ล้มเหลวอย่างแน่นอน
19    ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงลุกขึ้นเถิด อย่าให้มนุษย์เอาชนะได้
คนต่างชาติอธรรมทั้งหลายจะต้องถูกพิพากษาเฉพาะพระพักตร์พระองค์
ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงบันดาลให้เขาทั้งหลายตกใจกลัว
คนต่างชาติอธรรมทั้งหลายจะได้รู้ว่าตนนั้นเป็นเพียงมนุษย์
(พักครู่หนึ่ง)
10
ลาเมด    1    ข้าแต่พระยาห์เวห์ เหตุไฉนพระองค์จึงทรงอยู่ห่างนัก?
ทำไมจึงทรงซ่อนพระองค์ในยามที่ข้าพเจ้าเดือดร้อน?
2    คนชั่วหยิ่งยโสข่มเหงผู้ขัดสน
ขอให้เขาติดกับด้วยแผนการที่เขาคิดขึ้น
(เมม)    3    คนชั่วภูมิใจในความปรารถนาในใจของตน
คนโลภสาปแช่งและลบหลู่พระยาห์เวห์
(นูน)    4     คนชั่วโอหังไม่แสวงหาพระเจ้า
เขาคิดแต่เพียงว่า “ไม่มีพระเจ้า”

5    กิจการของเขาประสบความสำเร็จทุกเวลา
เขาไม่เข้าใจคำตัดสินของพระองค์
เขาดูถูกศัตรูทุกคนของเขา

6    เขาคิดในใจว่า “ข้าจะไม่หวั่นไหว
ข้าไม่มีวันจะต้องประสบความเลวร้ายเลย”
(ซาเมค)
เป    7    ปากของเขาเต็มไปด้วยคำสาปแช่ง คำเท็จและคำขู่ตะคอก
ใต้ลิ้นของเขามีแต่ความเลวร้ายและความชั่วช้า
8    เขาซุ่มอยู่ใกล้หมู่บ้าน
เขาซ่อนตัวอยู่เพื่อฆ่าคนที่ไม่มีความผิด

อายิน            ตาของเขาจ้องคอยผู้เคราะห์ร้าย
9    เขาซ่อนตัวอยู่ไม่ให้ใครเห็น เหมือนสิงโตในโพรง
ซุ่มคอยตะครุบผู้ขัดสน
พอจับได้แล้ว เขาก็ลากเอาตัวไปในตาข่ายของตน

ซาเด    10    เขาล้มลง หมอบลง
ผู้เคราะห์ร้ายตกอยู่ในอำนาจของเขา
11    เขาคิดในใจว่า “พระเจ้าทรงลืมแล้ว
ทรงเบือนพระพักตร์มองไม่เห็นเลย”

โฆฟ    12    ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้า โปรดทรงลุกขึ้น ยกพระหัตถ์ขึ้นเถิด
ขออย่าได้ทรงลืมผู้ทุกข์ร้อนเลย
13    ไฉนทรงปล่อยให้คนชั่วลบหลู่พระเจ้า
และคิดในใจว่าพระองค์จะไม่สนพระทัยความชั่วของตนเลย?

เรช    14    แต่พระองค์ทอดพระเนตรเห็นความเดือดร้อนและความทุกข์
ทรงเฝ้าดูอยู่เพื่อทรงจัดการ
ผู้ถูกข่มเหงวางใจในพระองค์
พระองค์ทรงเป็นที่พึ่งของลูกกำพร้า
ชิน    15    ขอทรงหักแขนของคนเลวทรามต่ำช้าเสียเถิด
ขอทรงลงโทษความชั่วของเขา อย่าให้มีเหลืออีกเลย
16    พระยาห์เวห์ทรงเป็นกษัตริย์นิรันดรและตลอดไป
คนต่างชาติอธรรมจะสูญหายไปจากแผ่นดินของพระองค์

เตา    17    ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงฟังความปรารถนาของผู้ขัดสน
ประทานกำลังใจแก่เขา ทรงเงี่ยพระกรรณฟังคำร้องทุกข์
18    เพื่อทรงปกป้องสิทธิของลูกกำพร้าและผู้ถูกข่มเหง
มนุษย์ที่เกิดจากดินจะได้ไม่สร้างความหวาดกลัวอีกต่อไป