สดด บทนี้เป็นบทแรกในชุดเพลงสดุดี 7 บทที่คริสตชนแต่โบราณเรียกว่า "เพลงสดุดีขอสมาโทษ" (Penitential Psalms คือ สดด 6; 32; 38; 51; 102; 130 และ 143) สดด บทนี้เป็นคำอ้อนวอนของผู้ป่วยที่กำลังทนทุกข์อย่างสาหัส และรู้สึกว่าวาระสุดท้ายใกล้เข้ามาแล้ว เขาจึงวอนขอพระเจ้าได้ทรงช่วยให้พ้นจากความตาย โดยให้เหตุผลว่าถ้าเขาตายไป พระองค์ก็จะขาดผู้นมัสการพระองค์ไปหนึ่งคน ชาวอิสราเอลในพันธสัญญาเดิมยังไม่ได้รับการเปิดเผยเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย บทภาวนาบทนี้จบลงด้วยข้อความที่แสดงความไว้ใจว่าพระเจ้าทรงได้ยินเสียงร้องไห้ของเขาแล้ว เราคริสตชนอาจใช้ สดด บทนี้เพื่อแสดงความทุกข์ถึงบาป ทั้งบาปส่วนตัวและบาปของสังคม เพราะถ้าจะคิดให้ถึงที่สุด ต้องนับว่าบาปเป็นสาเหตุของความทุกข์และความเลวร้ายทั้งหลายที่เราประสบในโลกนี้

สำหรับหัวหน้านักขับร้อง ใช้เครื่องสายประกอบคู่แปด  เพลงสดุดีของกษัตริย์ดาวิด

1    ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าได้ทรงดุด่าข้าพเจ้าในยามที่ทรงพระพิโรธ
อย่าได้ทรงลงโทษข้าพเจ้าด้วยความกริ้ว
2    ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วยเถิด ข้าพเจ้ากำลังจะสิ้นแรงอยู่แล้ว
โปรดทรงบำบัดรักษาข้าพเจ้าด้วย กระดูกของข้าพเจ้าสั่นคลอน
3    จิตข้าพเจ้าวุ่นวายอย่างยิ่ง
ข้าแต่พระยาห์เวห์….. อีกนานเท่าไรเล่า?
4    ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงหันกลับมาช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้รอดพ้น
โปรดทรงปลดปล่อยข้าพเจ้าเพราะความรักมั่นคงของพระองค์
5    ในหมู่ผู้ตายไม่มีใครระลึกถึงพระองค์
ในแดนมรณะไม่มีใครสรรเสริญพระองค์

6    ข้าพเจ้าคร่ำครวญจนหมดแรง
หลั่งน้ำตาเปียกหมอน  น้ำตาชุ่มที่นอนทุกค่ำคืน
7    นัยน์ตาข้าพเจ้าพร่ามัวด้วยความทุกข์
ข้าพเจ้าอ่อนกำลังลงเพราะมีศัตรูมากมาย
8     ผู้กระทำชั่วทั้งหลาย จงไปให้พ้น
พระยาห์เวห์ทรงได้ยินเสียงร่ำไห้ของข้าพเจ้า
9    พระยาห์เวห์ทรงฟังคำวอนขอของข้าพเจ้า
พระยาห์เวห์ทรงรับฟังคำภาวนาของข้าพเจ้า
10    ขอให้ศัตรูทั้งมวลของข้าพเจ้าต้องอับอายและกลัวจนตัวสั่น   
ขอให้เขาต้องอับอายและถอยหนีไปทันที