เพลงสดุดีบทที่ 109
คำวอนขอให้พ้นจากศัตรู

สดด บทนี้เป็นคำภาวนาอ้อนวอนของผู้ที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม ถ้าจะพิจารณาในมุมมองของคริสตชน เพลงสดุดีบทนี้เป็นบทความที่เข้าใจยากมากบทหนึ่ง ภาษาที่ใช้เป็นการสาปแช่งคู่อริอย่างตรงไปตรงมา แต่เราก็ยังไม่ควรสรุปว่านั่นเป็นความรู้สึกแท้จริงของผู้ประพันธ์ การใช้ภาษาแบบนี้อาจเป็นเพียงลักษณะคำประพันธ์ที่แสดงความรู้สึกให้เกินความจริงไว้ เพื่อแสดงว่าเขามีความขัดเคืองอย่างลึกซึ้งภายในจิตใจต่อความชั่ว อย่างไรก็ตามเรายังพบคำสาปแช่งในพระวรสารด้วย (มธ 23:13-36) พระเยซูเจ้าทรงให้อภัยแก่ศัตรูและทรงสั่งให้เราให้อภัยด้วยก็จริงอยู่ แต่การให้อภัยไม่ใช่การเห็นด้วยกับการทำผิดของเขา คริสตชนต้องมีความรู้สึกเป็นอริกับความชั่วทั้งในตนเองและในผู้อื่น ความรู้สึกเช่นนี้ต้องมีความเข้มข้นเช่นเดียวกับที่ผู้ประพันธ์เพลงสดุดีแสดงออกไว้ในบทประพันธ์ของเขา
สำหรับหัวหน้านักขับร้อง เพลงสดุดี ของกษัตริย์ดาวิด

1    ข้าแต่พระเจ้า ข้าพเจ้าสรรเสริญพระองค์
        โปรดอย่าทรงเงียบเฉย
2    คนอธรรมและผู้หลอกลวงเปิดปากกล่าวร้ายต่อข้าพเจ้า
        เขาพูดเท็จใส่ร้ายข้าพเจ้า
3    รุมกันแสดงวาจาเกลียดชัง
        และโจมตีข้าพเจ้าอย่างไร้เหตุผล
4    เขากล่าวหาข้าพเจ้าเป็นการตอบแทนความรักที่ข้าพเจ้ามีต่อเขา
        ขณะที่ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนา
5    เขาตอบแทนความดีของข้าพเจ้าด้วยความชั่วร้าย
        และตอบแทนความรักของข้าพเจ้าด้วยความเกลียดชัง
6 เขาสาปแช่งข้าพเจ้าว่า "จงตั้งคนเลวสักคนหนึ่งขึ้นกล่าวหาเขา
        ให้เป็นโจทก์ยืนอยู่ทางขวาของเขา
7    เมื่อพิจารณาคดี ขอให้เขาถูกตัดสินว่ามีความผิด
        และขอให้คำภาวนาของเขาเป็นบาปด้วย
8    ขอให้ชีวิตของเขาสั้นลง
        ขอให้ผู้อื่นรับหน้าที่แทนเขา
9    ขอให้บุตรของเขาเป็นกำพร้า
        และภรรยาของเขาเป็นม่าย
10    ขอให้บุตรของเขาต้องเร่ร่อนไปไร้ที่อยู่
        เป็นขอทาน ถูกขับไล่จากบ้านปรักหักพังของตน
11    ขอให้เจ้าหนี้ยึดทรัพย์สินทั้งหมดของเขา
        และขอให้คนต่างถิ่นปล้นผลงานของเขา
12    อย่าให้มีผู้ใดแสดงความกรุณาต่อเขา
        อย่าให้มีผู้ใดสงสารลูกกำพร้าของเขา
13    ขอให้เชื้อสายของเขาถูกตัดขาด
        และชื่อของเขาถูกลบออกจากอนุชนรุ่นต่อไป
14    ขอให้พระยาห์เวห์ทรงจดจำความผิดของบิดาเขาไว้
        และบาปของมารดาเขาก็อย่าถูกลบออกไป
15    ขอให้พระยาห์เวห์ทรงจดจำคนเหล่านี้ไว้เสมอ
        อย่าให้มีผู้ใดระลึกถึงเขาบนแผ่นดินอีกต่อไป
16    เพราะเขาไม่เคยคิดที่จะแสดงความกรุณาต่อผู้อื่น
        แต่คอยเบียดเบียนคนยากจนขัดสน
        และผู้ที่มีความทุกข์ใจ เพื่อจะฆ่า
17    เขาชอบคำสาปแช่ง ขอให้คำสาปแช่งนั้นตกแก่เขา
        เขาไม่ต้องการคำอวยพร ก็ขอให้คำอวยพรนั้นอยู่ห่างไกลจากเขา
18    คำสาปแช่งติดตัวเขาเหมือนเสื้อผ้า
        เข้าไปในท้องของเขาเหมือนน้ำ
        ซึมเข้าในกระดูกเหมือนน้ำมัน
19    ขอให้คำสาปแช่งเป็นเหมือนเสื้อคลุมที่เขาสวม
        เป็นเหมือนเข็มขัดที่รัดสะเอวของเขาตลอดไป"
20    นี่คือสิ่งที่ผู้กล่าวหาข้าพเจ้าขอจากพระยาห์เวห์
        เขากล่าวร้ายต่อชีวิตข้าพเจ้า
21    ข้าแต่พระยาห์เวห์ องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ทรงกระทำกับข้าพเจ้าเดชะพระนามของพระองค์
        โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ช่างดีนักหนา
22    ข้าพเจ้ายากจนและขัดสน
        มีบาดแผลลึกในใจ
23    ข้าพเจ้าผ่านไปเหมือนเงาเลือนรางยามเย็น
        ถูกสลัดทิ้งเหมือนตั๊กแตน
24    เข่าของข้าพเจ้าอ่อนเปลี้ยเพราะอดอาหาร
        ร่างกายของข้าพเจ้าผอมโซเพราะขาดไขมัน
25    ข้าพเจ้ากลายเป็นเป้าให้เขาเยาะเย้ย
        เมื่อเห็นข้าพเจ้า เขาก็สั่นศีรษะ
26    ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพเจ้า โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าด้วยเถิด
        โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นเพราะความรักมั่นคงของพระองค์
27    ให้คนเหล่านั้นได้รู้ว่าความช่วยเหลือนี้มาจากพระหัตถ์ของพระองค์
        ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงกระทำเช่นนี้
28    ปล่อยให้คนเหล่านี้สาปแช่งไปเถิด แต่พระองค์ทรงอวยพร
        ปล่อยให้เขากบฏไปเถิด แต่เขาจะต้องได้รับความอับอาย
        และผู้รับใช้ของพระองค์จะชื่นชม
29    ขอให้ผู้ที่กล่าวหาข้าพเจ้าได้รับความอัปยศเป็นเหมือนเสื้อผ้า
        ความอับอายจะเป็นเสมือนเสื้อคลุมห่อหุ้มเขา
30    ข้าพเจ้าจะส่งเสียงขอบพระคุณพระยาห์เวห์อย่างล้นเหลือ
        ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ในหมู่คนมากมาย
31    เพราะพระองค์ทรงยืนอยู่ข้างขวาของคนยากจน
        เพื่อช่วยเขาให้รอดชีวิตจากผู้ที่ตัดสินลงโทษ