เพลงสดุดีที่ 88
คำอธิษฐานภาวนาในยามทุกข์ยากแสนสาหัส

สดด บทนี้ซึ่งอยู่ในประเภท "คำอ้อนวอนส่วนตัว" เห็นจะต้องนับว่าเป็นคำอ้อนวอนที่แสดงความทุกข์ใจมากที่สุดในบรรดาเพลงสดุดี เนื้อหาของเพลงเป็นคำภาวนาของผู้กำลังป่วยหนักจวนจะตาย ตามปรกติเพลงสดุดีประเภทคำอ้อนวอนมักจะมีข้อความแสดงความวางใจว่าพระเจ้าจะทรงฟังคำอ้อนวอน และตอบสนองตามคำขออยู่ด้วยเสมอ แต่ สดด บทนี้ดูเหมือนจะมองโลกในแง่ร้ายตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ที่น่าแปลกและน่าจะเป็นบทสอนใจเราทุกคน ก็คือผู้ประพันธ์ยังอธิษฐานภาวนาต่อไปได้ บทสอนใจสำหรับเราก็คือ ไม่ว่าเราจะอยู่ในสภาพเลวร้ายและหมดหวังสักเพียงไร เราต้องไม่ยอมเลิกวอนขอต่อพระเจ้า เพราะการอธิษฐานภาวนาเป็นสายสัมพันธ์เส้นสุดท้ายที่ยังเชื่อมเราไว้กับพระองค์
บทเพลง เพลงสดุดี ของลูกหลานโคราห์ สำหรับหัวหน้านักขับร้อง ยามป่วยไข้และเป็นทุกข์ทรมาน บทกวีสอนใจที่เฮมานคนพื้นเมืองขับร้อง

---

1    ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าผู้ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น
        ข้าพเจ้าร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืน
2    ขอให้คำภาวนาของข้าพเจ้าขึ้นไปถึงพระองค์
        โปรดเอียงพระกรรณฟังเสียงข้าพเจ้าร้องขอความช่วยเหลือ
3    เพราะข้าพเจ้าเต็มไปด้วยความทุกข์ยาก
        ชีวิตของข้าพเจ้าเข้ามาใกล้แดนมรณะ
4    ข้าพเจ้าถูกนับอยู่ในหมู่ผู้ที่ลงไปในขุมลึก
        เป็นเหมือนคนที่ไม่มีกำลังอีกแล้ว
5    ที่พำนักของข้าพเจ้าbอยู่ในหมู่ผู้ตาย
        ข้าพเจ้าเป็นเสมือนผู้ถูกฆ่าทิ้งอยู่ในหลุมศพ
    พระองค์ไม่ทรงระลึกถึงเขาอีกต่อไป
        เขาถูกตัดขาดจากความคุ้มครองของพระองค์
6    พระองค์ทรงผลักข้าพเจ้าจมลงไปถึงก้นหลุม
        ในขุมลึกมืดมิด
7    พระพิโรธของพระองค์กดข้าพเจ้าไว้
        พระองค์ทรงบันดาลให้คลื่นทั้งหมดของพระองค์ท่วมข้าพเจ้า
                        (หยุดสักครู่หนึ่ง)
8    พระองค์ทรงผลักไสบรรดาเพื่อนฝูงไปจากข้าพเจ้า
        ทรงทำให้ข้าพเจ้าเป็นที่น่ารังเกียจแก่เขา
9    ตาข้าพเจ้าพร่ามัวเพราะความทุกข์ทรมาน
        ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์ทุกวัน
        ข้าพเจ้ายื่นมือออกหาพระองค์
10    พระองค์ทรงกระทำปาฏิหาริย์เพื่อคนตายกระนั้นหรือ?
        เงาผู้ตายจะลุกขึ้นมาสรรเสริญพระองค์ได้หรือ?
                        (หยุดสักครู่หนึ่ง)
11    ในหลุมศพจะมีผู้ใดกล่าวถึงความรักมั่นคงของพระองค์
        ในแดนมรณะcจะมีผู้ใดกล่าวถึงความซื่อสัตย์ของพระองค์
12    ในความมืดมิดผู้ใดจะประกาศปาฏิหาริย์ของพระองค์
        หรือประกาศความเที่ยงธรรมของพระองค์ในแผ่นดินแห่งความลืมเลือน?
                        (หยุดสักครู่หนึ่ง)
13    แต่ข้าพเจ้า ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าร้องขอความช่วยเหลือจากพระองค์
        ทุกยามเช้าคำภาวนาของข้าพเจ้ามาถึงพระองค์
14    เหตุไฉนพระองค์จึงทรงผลักไสข้าพเจ้า
        และทรงซ่อนพระพักตร์ไปเสียจากข้าพเจ้าเล่า?
15    ข้าพเจ้ามีความทุกข์และใกล้ตายมาตั้งแต่วัยเยาว์
        ข้าพเจ้าทนความน่าสะพรึงกลัวของพระองค์จนหมดแรงd
16    พระพิโรธของพระองค์ท่วมท้นข้าพเจ้า
        ความพรั่นพรึงจากพระองค์ทำลายล้างข้าพเจ้า
17    เหมือนน้ำไหลบ่าเข้ามารอบตัวข้าพเจ้าทั้งวัน
        ท่วมท้นเข้ามามิดตัวข้าพเจ้า
18    พระองค์ทรงผลักไสทั้งมิตรสหายและผองเพื่อนไปจากข้าพเจ้า
        เหลือแต่ความมืดเท่านั้นที่เป็นเพื่อน