เพลงสดุดีที่ 78
บทเรียนจากประวัติศาสตร์ของอิสราเอล

สดด บทนี้ยาวเป็นอันดับสองรองจาก สดด 119 - ผู้ประพันธ์แสดงเจตนาของตนใน 8 ข้อแรกของบทประพันธ์ เขาต้องการสอนประชาชนให้มองย้อนกลับไปในอดีต และได้รับบทเรียนจากประวัติศาสตร์ของชาติให้เป็นประโยชน์ ต่อจากนั้นผู้ประพันธ์ก็เล่าถึงเหตุการณ์ในสมัยอพยพ การเข้ายึดครองแผ่นดินแห่งพระสัญญา โดยเน้นให้เห็นว่าพระเจ้าทรงเอาพระทัยใส่เขาตลอดเวลา แต่ประชาชนกลับไม่เชื่อฟังพระเจ้า ไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งดีต่างๆที่พระองค์ประทานให้เขา ทุกครั้งที่พระองค์ทรงลงโทษเขาเพราะความผิด เขาก็ร้องหาพระองค์ให้ทรงช่วยเหลือ พระองค์ก็ทรงให้อภัยและประทานพระพรต่างๆ ให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า เพลงสดุดีบทนี้จบลงโดยกล่าวถึงการที่พระเจ้าทรงทอดทิ้งบรรดาชนเผ่าทางเหนือและทรงเลือกชนเผ่ายูดาห์ ภูเขาศิโยน  และโดยเฉพาะทรงเลือกกษัตริย์ดาวิด ให้เป็นผู้เลี้ยงดูประชากรของพระองค์  เพลงสดุดีบทนี้ยังมีความหมายสำหรับเราคริสตชนซึ่งได้รับพระพรในองค์พระคริสตเจ้ามากกว่าที่ชาวอิสราเอลได้รับ เพราะฉะนั้นเราจึงต้องตอบสนองพระทัยดีของพระเจ้า โดยวางใจและเชื่อฟังพระองค์โดยสมบูรณ์ เราต้องไม่ลืมพระวาจาที่พระคริสตเจ้าทรงเตือนเราไว้ด้วยว่า "ผู้ใดได้รับฝากไว้มาก ผู้นั้นก็จะถูกทวงกลับไปมากด้วย" (ลก 12:48)
บทกวีสอนใจของอาสาฟ

---

1    ประชากรของข้าพเจ้าเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของข้าพเจ้าเถิด
        จงเงี่ยหูฟังถ้อยคำของข้าพเจ้า
2    ข้าพเจ้าจะเปิดปากพูดเป็นคำประพันธ์
        เปิดเผยปริศนาที่ซ่อนไว้ตั้งแต่ในอดีต
3    สิ่งที่พวกเราได้ยินและรับรู้
        สิ่งที่บรรพบุรุษของเราเล่าให้เราฟัง
4    เราจะไม่ปิดบังลูกหลานของเขา
        แต่จะบอกเล่าแก่ชนรุ่นหลังที่กำลังจะมา
    บอกเล่าถึงกิจการน่าสรรเสริญของพระยาห์เวห์และพระ    อานุภาพของพระองค์
        รวมทั้งการมหัศจรรย์ที่ทรงกระทำ
5    พระองค์ทรงกำหนดกฤษฎีกาสำหรับยาโคบ
        ทรงกำหนดบทบัญญัติขึ้นไว้ในอิสราเอล
    ทรงมีพระบัญชาให้บรรพบุรุษของเรา
        สั่งสอนบทบัญญัตินั้นแก่ลูกหลาน
6    ให้ชนรุ่นหลังที่จะตามมาจะได้รับรู้
        แล้วลูกหลานซึ่งจะเกิดมาในภายภาคหน้า
        ก็จะบอกกล่าวแก่ลูกหลานของเขาต่อไป
7    ว่าจะต้องมอบความวางใจไว้ในพระเจ้า
        และไม่ลืมกิจการยิ่งใหญ่ของพระองค์
        แต่ปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์
8    เขาจะไม่เป็นเหมือนบรรพบุรุษ
        ซึ่งเป็นชนดื้อรั้นและเป็นกบฏ
    เป็นชนที่มีใจโลเล
        และมีจิตที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า
9    ลูกหลานของเอฟราอิมที่เชี่ยวชาญในการยิงธนู
        ก็ยังหันหลังหนีในวันสู้รบ
10    เขาไม่รักษาพันธสัญญาของพระเจ้า
        ไม่ยอมเดินตามธรรมบัญญัติของพระองค์
11    เขาละลืมกิจการยิ่งใหญ่ทั้งหลายของพระองค์
        ลืมการอัศจรรย์ที่ทรงสำแดงแก่เขา
12    พระองค์ทรงกระทำการอัศจรรย์ต่อหน้าบรรพบุรุษของเขา
        ในแผ่นดินอียิปต์ ในที่ราบแห่งโศอาน
13    พระองค์ทรงแยกทะเลและทรงนำเขาเดินข้ามไป
        ทรงบันดาลให้น้ำตั้งขึ้นเหมือนมีเขื่อนกั้นไว้
14    ทรงให้เมฆนำเขาเวลากลางวัน
        ทรงให้ไฟส่องสว่างเขาเวลากลางคืน
15    ทรงทำให้หินแยกออกในถิ่นทุรกันดาร
        ประทานน้ำจากใต้บาดาลให้เขาดื่ม
16    ทรงบันดาลให้สายน้ำออกมาจากหินผา
        และทรงบันดาลให้น้ำไหลลงมาดังสายธาร
17    แต่เขาทั้งหลายยังทำบาปผิดต่อพระองค์มากยิ่งขึ้น
        เป็นกบฏต่อพระผู้สูงสุดในถิ่นทุรกันดาร
18    เขาจงใจทดลองพระเจ้า
        เรียกร้องอาหารตามใจปรารถนา
19    เขาบ่นว่าพระเจ้าโดยพูดว่า
        "พระเจ้าจะทรงจัดโต๊ะเลี้ยงพวกเราในถิ่นทุรกันดารได้หรือ?
20    จริงอยู่เมื่อพระองค์ทรงตีหินผา
        น้ำก็ทะลักออกมาและหลั่งไหลดั่งสายธาร
    แต่พระองค์จะประทานอาหารให้ได้ด้วยหรือ
        จะทรงจัดเนื้อให้ประชากรของพระองค์กินได้ไหม?"
21    เมื่อพระยาห์เวห์ทรงได้ยินก็กริ้ว
        พระพิโรธพลุ่งออกมาใส่ยาโคบเหมือนไฟ
        พระพิโรธพลุ่งใส่อิสราเอล
22    เพราะเขาทั้งหลายไม่มีความเชื่อในพระเจ้า
        ขาดความไว้ใจว่าจะทรงช่วยให้รอดพ้น
23    แม้กระนั้นพระองค์ทรงบัญชาหมู่เมฆเบื้องบน
        ทรงเปิดประตูท้องฟ้า
24    ปล่อยให้มานนาตกลงมาดังห่าฝนเพื่อเป็นอาหาร
        พระองค์ประทานข้าวสาลีจากสวรรค์ให้เขา
25    มนุษย์กินอาหารของทูตสวรรค์
        พระองค์ประทานอาหารให้เขาอย่างอุดมสมบูรณ์
26    พระองค์ทรงปล่อยลมตะวันออกในท้องฟ้า
        ทรงส่งลมทิศใต้ให้พัดอย่างรุนแรง
27    ทรงบันดาลให้เนื้อตกลงมาเหนือเขาประดุจผงคลี
        คือฝูงนกตกลงมาเหมือนทรายที่ชายทะเล
28    ทรงทำให้นกตกภายในค่าย
        กระจัดกระจายอยู่รอบๆกระโจม
29    เขาทั้งหลายได้กินมากจนอิ่ม
        พระองค์ทรงตอบสนองความอยากของเขา
30    แต่เขาก็ยังอยากกินอีก
        ทั้งๆที่อาหารยังอยู่ในปาก
31    เมื่อพระพิโรธของพระเจ้าพลุ่งขึ้นใส่เขา
        ทรงประหารชายฉกรรจ์ที่แข็งแรงที่สุดในหมู่เขา
        ทรงสังหารนักรบชำนาญศึกแห่งอิสราเอล
32    ถึงกระนั้นเขาก็ยังทำบาปต่อไป
        ไม่เชื่อในการอัศจรรย์ที่ทรงกระทำ
33    พระองค์จึงทรงบันดาลให้วันของเขาสิ้นสลายไปดังสายหมอก
        และปีของเขาก็จบลงด้วยความพรั่นกลัว
34    เมื่อพระองค์ทรงสังหารเขาบางคน เขาก็แสวงหาพระองค์
        เขากลับใจหันมาหาพระเจ้า
35    ระลึกได้ว่าพระเจ้าทรงเป็นหลักศิลาของเขา
        พระผู้สูงสุดทรงเป็นผู้ช่วยเขาให้รอดพ้น
36    ถ้อยคำของเขาประจบพระองค์
        คำพูดของเขาเป็นคำเท็จต่อพระองค์
37    ใจของเขาโลเลไม่มั่นคงต่อพระองค์
        เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อพันธสัญญาของพระองค์
38    แต่พระองค์ก็ยังทรงมีพระทัยเมตตาสงสาร
        ทรงให้อภัยความผิดของเขา ไม่ทรงทำลายเขา
    ครั้งแล้วครั้งเล่าพระองค์ทรงระงับพระพิโรธ
        ไม่ทรงปลุกความโกรธให้เต็มที่
39    กลับทรงระลึกว่าเขาเป็นเพียงมนุษย์ที่ต้องตาย
        เป็นเพียงลมวูบเดียวที่พัดไปและไม่กลับมา
40    กี่ครั้งกี่หนที่เขาเป็นกบฏต่อพระองค์ในถิ่นทุรกันดาร
        กี่ครั้งกี่หนที่เขาทำให้พระองค์ต้องเศร้าพระทัยในที่เปลี่ยว
41    แต่เขาก็ยังทดลองพระเจ้าอยู่ซ้ำซาก
        ทำให้พระผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งอิสราเอลทรงรำคาญ
42    เขาไม่จดจำพระอานุภาพของพระองค์
        ในวันที่ทรงช่วยเขาให้รอดพ้นจากผู้กดขี่ข่มเหง
43    เมื่อพระองค์ทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์ในอียิปต์h
        ทรงสำแดงปาฏิหาริย์ในที่ราบแห่งโศอาน
44    ทรงเปลี่ยนสายน้ำของคนเหล่านั้นให้กลายเป็นเลือด
        ไม่ให้เขาดื่มน้ำจากสายธาร
45    พระองค์ทรงส่งฝูงเหลือบกัดกินพวกเขา
        ทรงส่งฝูงกบรังควานเขา
46    พระองค์ทรงให้หนอนกัดกินพืชผลของเขา
        ทรงให้ตั๊กแตนทำลายผลงานของเขา
47    พระองค์ทรงให้ลูกเห็บทำลายเถาองุ่นของเขา
        ให้น้ำค้างแข็งทำลายต้นมะเดื่อเทศของเขา
48    ทรงให้ลูกเห็บทำลายฝูงปศุสัตว์ของเขา
        และให้สายฟ้าฟาดทำลายฝูงแพะแกะ
49    พระองค์ทรงปล่อยพระพิโรธร้อนแรงใส่เขา
        ทรงส่งความโกรธ ความขัดเคือง และความทรมาน
        เป็นเหมือนทูตแห่งหายนะ
50    ทรงปล่อยพระพิโรธออกมาอย่างเสรี
        ไม่ทรงกันเขาไว้จากความตาย
        ทรงปล่อยโรคระบาดคร่าชีวิตของเขา
51    ทรงสังหารบุตรคนแรกทุกคนในอียิปต์
        ทรงประหารผลแรกแห่งพลังหนุ่มในกระโจมของฮาม
52    ทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาดังฝูงแกะ
        ทรงนำทางเขาเหมือนทรงนำฝูงแกะในถิ่นทุรกันดาร
53    ทรงพาเขาไปอย่างปลอดภัยและไร้ความหวาดกลัว
        แต่ทรงบันดาลให้ทะเลกลืนศัตรูของเขา
54    ทรงนำเขาไปยังเขตแดนศักดิ์สิทธิ์
        บนภูเขาซึ่งพระหัตถ์ขวายึดมาได้
55    ทรงขับไล่นานาชาติออกไปให้พ้นหน้าเขา
        ทรงรังวัดที่ดินแบ่งสันให้เป็นมรดกแก่เขา
        ทรงจัดให้เผ่าต่างๆแห่งอิสราเอลพำนักในกระโจมของตน
56    แต่เขาก็ยังทดลองและเป็นกบฏต่อพระเจ้าสูงสุด
        ไม่ยอมปฏิบัติตามพระราชกฤษฎีกาของพระองค์
57    ประพฤตินอกทางและทรยศต่อพระองค์เช่นเดียวกับบรรพบุรุษ
        ผิดพลาดเหมือนกับคันธนูสายหย่อน
58    เขาสร้างสักการสถานบนที่สูงทำให้พระองค์ทรงพระพิโรธ
        ปั้นรูปเคารพเป็นคู่แข่งกับพระองค์
59    พระเจ้าทรงฟังและทรงสำแดงพระพิโรธ
        ทรงทอดทิ้งอิสราเอลโดยสิ้นเชิง
60    ทรงละทิ้งที่ประทับของพระองค์ที่เมืองชิโลห์
        คือกระโจมที่พระองค์ทรงตั้งไว้ในหมู่มนุษย์
61    พระองค์ทรงปล่อยให้หีบพันธสัญญาถูกยึดเป็นเชลย
        ทรงอนุญาตให้พระสิริรุ่งโรจน์ตกอยู่ในมือของศัตรู
62    ทรงปล่อยให้ประชากรของพระองค์เป็นเหยื่อของคมดาบ
        และทรงระบายพระพิโรธเหนือมรดกของพระองค์
63    ไฟลุกโพลงขึ้นเผาผลาญชายหนุ่มของเขา
        หญิงสาวของเขาไม่ได้ร้องเพลงมงคลสมรส
64    บรรดาสมณะถูกประหารด้วยคมดาบ
        และหญิงม่ายก็ไม่ได้ร้องคร่ำครวญ
65    องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงลุกขึ้นประดุจเพิ่งตื่นจากบรรทม
        เหมือนชายฉกรรจ์ที่หลับไปเพราะเมาเหล้า
66    ทรงฟาดศัตรูของพระองค์ทางด้านหลัง
        ทรงทำให้เขาต้องอับอายตลอดไป
67    ทรงปฏิเสธกระโจมของโยเซฟ
        ไม่ทรงเลือกเผ่าเอฟราอิม
68    แต่ทรงเลือกเผ่ายูดาห์
        ทรงเลือกภูเขาศิโยนที่ทรงรัก
69    ทรงสร้างสถานศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ให้สูงดังท้องฟ้า
        ทรงตั้งให้มั่นคงตลอดไปเหมือนแผ่นดิน
70    ทรงเลือกดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์
        ทรงนำเขาไปจากคอกแกะ
71    จากการเลี้ยงแม่แกะ พระองค์ทรงนำเขาให้มาเลี้ยงดูยาโคบ ประชากรของพระองค์
        และอิสราเอล มรดกของพระองค์
72    กษัตริย์ดาวิดทรงเลี้ยงดูเขาด้วยพระทัยซื่อตรง
        ทรงจูงเขาไปด้วยพระหัตถ์ที่เชี่ยวชาญ