ชีวิตดังนาวาฝ่าสมุทร
ที่แล่นรุดมุ่งไปให้ถึงท่า
กลางทะเลภัยนั้นมันนานา
ต้องตั้งตาตั้งจิตดูทิศทาง
เริ่มตั้งแต่หัวค่ำจนย่ำรุ่ง
เรือคงมุ่งต่อไปไม่เหห่าง
เพราะอาศัยดาวหนึ่งซึ่งชี้ทาง
แม้อยู่กลางธาราก็อุ่นใจ

ดาวดวงนี้ชื่อดาวประจำรุ่ง
ชาวเรือมุ่งพึ่งพิงยิ่งไฉน
ไม่มีพลาดคลาดเคลื่อนและเตือนใจ
ซึ่งเปรียบได้กับแม่มารีอา
ผู้อำนวยช่วเราเหล่ามนุษย์
ให้รีบรุดออกแรงแสวงหา
พระเป็นเจ้าผู้ทรงเป็นบิดา
นั่นคือท่าสวรรค์นิรันดร
ความรอดของคนไข้