พระวรสารนักบุญมัทธิว 6:12

“โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้า เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น”

เมื่อเราให้อภัย เราควรลืมและไม่ควรมีความเคียดแค้น

เด็กๆ มักจะพูดว่า
ผมชนเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ และตอนนี้เขาบอกว่าจะไม่เป็นเพื่อนกับผมอีกต่อไป

เราจะตอบเขาอย่างไร
ถ้าเธออธิบายให้เขาฟังว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ไม่ได้ตั้งใจ และขอให้เขาให้อภัยเธอ ครูคิดว่าเขาคงเข้าใจและให้อภัยเธอ และเธอทั้งสองคนก็จะเป็นเพื่อนกันต่อไป

หยุดเพื่อคิดสักครู่
เด็กๆ ต้องเรียนรู้ที่จะให้อภัยและคืนดีต่อกัน แม้พวกเขาจะคิดว่าไม่ใช่ความผิดของตน เป็นการดีที่จะสร้างนิสัยนี้ให้กับทุกคน มิฉะนั้น จะเกิดความรู้สึกไม่ดีและมิตรภาพที่มีแต่รอยร้าว

ฉันรู้สึกหัวเสีย
- ให้พูดคุยในเรื่องต่อไปนี้ และถามเด็กๆ ว่าพวกเขามีปฏิกิริยาอย่างไร
- เชื้อเชิญเด็กๆ ให้พูดคุยถึงเหตุการณ์ต่อไปนี้ว่า พวกเขาจะให้อภัยและคืนดีกันในแต่ละเรื่องอย่างไร

1. เพื่อนเอาไอศรีมของเธอไปกิน
2. เธอกำลังเล่นลูกบอล และมีบางคนมาจับมันขว้างเข้าไปในรั้ว
3. เธอชนเพื่อนเพราะเหตุบังเอิญ พวกเขาโกรธเธอมาก และบอกว่าจะไม่ยอมเป็นเพื่อนกับเธออีกต่อไป
4. ขณะที่กำลังชุลมุนกันนั้น เพื่อนได้ฉีกสมุดของเธอขาด

- ให้เด็กๆ เล่นบทบาทสมมุติจากหัวข้อฉันรู้สึกหัวเสีย

ข้อตั้งใจประจำสัปดาห์

• - ฉันจะพยายามให้อภัยให้มากขึ้น