คนโง่ คนฉลาด คนเจ้าปัญญา
คุณเป็นคนแบบไหน

1.ว่าด้วยการบริหารเป้าหมาย
คนโง่    มักใช้ชีวิตอย่างไร้เป้าหมาย จึงว่ายไปในโลกกลมๆ แล้ววนกลับมาที่เดิม ต้องเริ่มต้นใหม่ร่ำไป สู่อนาคตที่ไร้ทิศทาง
คนฉลาด    มักตั้งเป้าหมายชีวิตยิ่งใหญ่ ท้าทาย จึงไม่พอใจกับภาวะที่ตนเป็นสักที เพราะดูทีไรก็ยังห่างไกลเป้าหมายเสมอ
คนเจ้าปัญญา    มีเป้าหมายสูงสุดในชีวิต และมีเป้าหมายน้อยนิด สานสู่เป้าหมายใหญ่ จึงมีบันไดแห่งความสำเร็จให้บรรลุเป็นลำดับไป ได้กำลังใจและหรรษาไปตลอดหนทาง

2. ว่าด้วยการรู้จักแจ้งตนเอง
คนโง่    อยู่กับคนก็ไม่รู้จักตน จึงกลัวตัวเองไปต่างๆ นานา
คนฉลาด    อยู่กับตนและรู้จักตนดี แต่ไม่รู้สิ่งที่ดีกว่าตน จึงงุ่นง่านอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัว ปั้นตนให้เป็นแบบต่างๆ
คนเจ้าปัญญา    รู้จักตนดีที่สุด จนทะลุความไม่เป็นตน จึงบริหารตนได้เสมือนการสร้างสรรค์ฟองสบู่ ใช้ประโยชน์สุดกู่แล้วก็สลายวับไป

3. ว่าด้วยจิต
คนโง่    แม้เมื่อมีจิต ก็ไม่เห็นจิต จึงไม่บริหารจิตใจตน แต่ไปบริหารคนอื่น และมักขื่นขมที่ควบคุมคนอื่นไม่ได้
คนฉลาด    เมื่อมีจิต ก็เข้าใจจิตตน แม้จะไม่เห็นอยู่จึงทู่ซี้ระวังรักษาและได้ประโยชน์บ้างตามกำลังสติสัมปชัญญะ
คนเจ้าปัญญา    เมื่อมีจิต ย่อมเห็นแจ่มแจ้งในจิตอยู่ รู้จักพฤติกรรมของจิต และอำนาจแห่งใจ จึงสามารถบริหารให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้เสมอ

4. ว่าด้วยความคิด
คนโง่    ทำก่อนแล้วจึงคิด จึงผิดพลาดเนืองๆ เปลืองเวลาและความรู้สึก และต้องตามแก้ปัญหาไม่สิ้นสุด
คนฉลาด    คิดมากก่อน แล้วจึงทำ จึงเพ้อเจ้ออยู่เป็นประจำ แม้ประสงค์จะทำดีมาก แต่ทำได้น้อย เพราะเขม่าความคิดมักปิดกั้นความหาญกล้า
คนเจ้าปัญญา    คิดไปทำไป จึงทำได้อย่างที่คิด และคิดพอดีที่ทำ ประหยัดพลังงานและบริหารเวลาได้เหมาะสม ลดความหลอน ป้องกันความพลาดขื่นขม และประสบความสำเร็จโดยไม่เหน็ดเหนื่อย

5. ว่าด้วยการบริหารกระบวนการคิด
คนโง่    ชอบไหลไปตามความคิด จึงมีภารกิจอันไม่รู้ตัวอย่างไม่สิ้นสุด
คนฉลาด    ชอบสร้างความคิด จึงมีจิตนาการอันสวนหรูที่ไม่เป็นจริงอย่างไม่สิ้นสุด
คนเจ้าปัญญา    ชอบบริหารความคิดสร้างสร้าง ตกแต่ง ตัดต่อ และวางเมื่อสมควร จึงได้ประโยชน์จากความคิดสูงสุด

คนโง่    รู้ตัวว่าโง่ นั่นคือไม่โง่ เพราะรู้จักคิด รับความจริง
คนฉลาด    รู้ตัวว่าฉลาด เขาย่อมเป็นคนฉลาดอยู่ดี
คนโง่อวดฉลาด    เรียกได้ว่า โง่มากทีเดียว
คนเจ้าปัญญา    ถ้าขาดความรอบคอบ ใช่ว่าจะไม่โง่ หรือฉลาดไปทุกเรื่อง
แต่หากคนเจ้าปัญญา ทำอะไรมีสติและไม่ประมาท นั่นแหละคือ “ปราชญ์”