Steve Stevens เขียนในหนังสือ Stories from the Heart ว่า ไม่มีอะไรเจ็บปวดยิ่งไปกว่าการใช้คำพูดไม่ดีกับคนที่คุณรัก เราติดต่อกันและสัมผัสจิตใจกันได้ก็โดยผ่านทางการใช้คำพูด คำพูดที่เสียดแทงกันทำให้ความสัมพันธ์เจือด้วยยาพิษ ปรีชาญาณทำให้เรารู้ว่าอะไรควรพูดและอะไรไม่ควรพูด เขาได้สอบถามเพื่อนๆของเขาและรวบรวมมาเขียนใว้ เช่นประโยคดังต่อไปนี้ครับ

ฉํนบอกแล้วไง ไม่รู้จักคิด เป็นความผิดของเธอ วันๆเอาแต่บ่น ฉันไม่เคยทำอะไรที่ถูกใจเธอเลย สมน้ำหน้า ทำไมจึงไม่ฟังกันบ้างเลย คิดอะไรของเธอ ถ้าไม่ชอบก็ไปๆซะ ทำอะไรให้มันถูกบ้างได้มั้ย ทำอะไรโง่ๆ ทำอะไรชอบคิดถึงแต่ตัวเอง อย่าเป็นเด็กไปหน่อยเลย คิดว่าตัวเองถูกเสมอหรือไง ฉันไม่เคยเข้าใจเธอเลย เป็นต้น
ที่จริงมีคำพูดที่ทำร้ายจิตใจกันมากมายกว่านี้มาก เราเคยผิดพลาดเรื่องการใช้คำพูดด้วยกันทั้งนั้น บางครั้งก็ตั้งใจและบางครั้งก็ไม่ได้ตั้งใจ เพราะฉะนั้นระวังที่จะใช้คำพูดของเรากันบ้างเพราะคำพูดของมนุษย์นั้นสามารถเป็นอาวุธที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น และคำพูดของมนุษย์ก็สามารถเป็นยาวิเศษเยียวยาจิตใจผู้คนได้อย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง คำโบราณสอนใว้ว่า คนเรายิ่งพูดมากก็ผิดมาก หากเราพูดดีไม่ได้ก็อย่าพูดเลยจะดีกว่านะครับ

(Credit จาก Facebook คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์)

(อฟ. 4:29)
​จง​อย่า​พูด​คำ​เลวร้าย​ใดๆ เลย จง​พูด​แต่​คำ​ดีงาม​เพื่อ​ช่วย​กัน​เสริมสร้าง​ผู้อื่น​ตาม​โอกาส​และ​เพื่อให้​เกิด​ประโยชน์​แก่​บรรดา​ผู้​ได้ยิน​ได้​ฟัง