คุณแม่เทเรซาทำงานในสลัมที่เมืองกัลกัตตาประเทศอินเดียมาเกือบ 50 ปี เธอทำงานกับผู้คนที่ถูกทอดทิ้ง ทุกๆวันเธอสัมผัสชีวิตของผู้ขัดสน ผู้ถูกกดขี่ข่มเหง ผู้ที่มีโรคร้ายๆ ผู้ที่สิ้นหวังในชีวิต ถึงกระนั้นทุกคนที่พบเธอจะเห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้าของเธอเสมอ รอยยิ้มอันอบอุ่นนี้กับการทำงานกับผู้คนในสภาพเช่นนั้นเกือบ 50 ปีเป็นภาพที่เหลือเชื่อจริงๆ

ท่านเล่าให้ฟังว่า "เมื่อตอนที่ฉันจากบ้านที่ยูโกสลาเวียด้วยอายุ 18 ปีเพื่อเป็นแม่ชีนั้น แม่ฉันสอนสิ่งที่สวยงามและแปลกมากว่า ลูกไปและเอามือของลูกไปวางใว้ในมือของพระเยซูแล้วก็เดินไปกับพระองค์" (You go put your hand in Jesus hand and walk along with him) และนั่นคือเคล็ดลับชีวิตของคุณแม่เทเรซานับแต่นั้น (Rev. King Duncan)

พวกเราหลายคนมีงานดีๆทำ มีบ้านสวยๆอยู่ มีชีวิตที่ค่อนข้างสบายเมื่อเทียบกับผู้คนมากมายในโลก แต่เรากลับไม่ค่อยมีรอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้าของเรา อาจจะเป็นเพียงเพราะว่าเราไม่เคยวางมือของเราใว้ในมือของพระเยซูเจ้าก็ได้ อาจเป็นเพียงเพราะเราสรรเสริญและให้เกียรติพระแต่ปาก แต่ใจของเราอยู่ห่างจากพระองค์ก็ได้นะครับ รอยยิ้มของเรามีค่าทั้งสำหรับเราเองและผู้คนรอบข้าง และข้างๆเราก็มีผู้หนึ่งยิ้มให้เราเสมอด้วย ยิ้มสร้างสุข บรรเทาความทุกข์ครับ

(Credit จาก Facebook คุณพ่อสุรชัย ชุ่มศรีพันธุ์)