ชีวิต มันไม่ได้ดังใจเราเสมอไปหรอก
หลายสิ่งที่ต้องการ ก็ไม่ได้มา ขณะที่บางสิ่ง แม้ว่าจะได้ดังประสงค์ หากก็ดูเหมือนจะ..ไม่สมปรารถนา
เราถูกสอนมา แบบสุขนิยมในเชิงบริโภคนิยมว่า ..ต้องได้มาดังใจจึงจะมีความสุข
จนลืมมองไปว่า ในธรรมชาติ ไม่มีสิ่งใดได้ดังใจ
ไม้ใหญ่ที่ยืนต้นงามสง่า ไม่เคยบังคับแดดฝนได้ดังใจ
ส่วนต้นอ้อล้อลมนั่นเล่า ก็อาจจะไม่ได้พิศวาสอะไรเลยกับสายลม
ที่ต้นไม้ทำได้ ก็คือเติบโตไปทีละวันๆ
ที่ต้นอ้อทำได้ ก็คือไม่ต้านแรงลม
ที่คนเราทำได้ ก็อาจจะเป็นเพียงแค่ดำเนินชีวิตไปตามธรรมดา
มีความสุขแบบที่ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ
มีความรักแบบที่ไม่จำเป็นต้องดิ้นรน
เราถูกสอนมาโดยหลายสิ่งหลายอย่างรอบๆตัว ให้ไขว่คว้าหาสิ่งที่ดีที่สุด
แต่พอได้มาตามประสงค์ มันก็ยังไม่สมความปรารถนา
มีสิ่งที่ดีกว่ารอข้างหน้าอยู่ร่ำไป
ดีที่สุดนั้นไม่มีจริง แต่เหมาะสมที่สุดเท่านั้นหรอกที่อาจจะเป็นไปได้
สิ่งที่เรามีอยู่และฝันที่ไม่ไกลเกินเอื้อม อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราแต่ละคนแล้วก็ได้
ไม่ใช่เพราะว่าเรามีคุณค่าน้อยกว่าคนอื่น มีค่าไม่ควรแก่ “สิ่งดีที่สุด” ที่ใครก็อยากได้
หากเป็นเพราะว่าเรามีค่าเกินกว่าที่จะไปแย่งชิงกับใคร
..แม้ในสิ่งที่ขึ้นชื่อว่า “ดีที่สุด”
สิ่งที่ฉันมี และสิ่งที่ฉันเลือกจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉันเสมอ
ดีที่สุดเพราะเหมาะสมที่สุด
ดีที่สุดเพราะไม่ทำให้เหนื่อยจนเกินไป
ดีที่สุด เพราะให้เรามีเวลาได้ชื่นชม
แทนที่จะต้องเสียเวลาไปกับการวิ่งตาม
เราถูกสอนว่า เราต้องตามให้ทันโลก ไม่อย่างนั้นเราจะพลาดบางสิ่งที่คนอื่นชิงได้ไปก่อน
ดูเหมือนว่าโลกทั้งโลกจะเต้นระบำเป็นจังหวะรุมบ้าที่เร่งร้อนขึ้นทุกวัน
ในขณะที่ใครบางคนกลับพิศมัยที่จะเยื้องย่างไปช้าๆในจังหวะวอลซ์
โลกหมุนเร็วจนเราต้องวิ่งถึงจะตามทัน
และบางวันที่เหนื่อยหนัก ..ฉันก็ไม่อยากจะวิ่ง
..ถ้าเราเดินช้าๆ ในขณะที่โลกหมุนเร็วๆ
เราอาจจะทรงตัวได้มั่นคงกว่า
ได้ตามประสงค์มากไป มันก็อาจจะไม่ดี
บางที..ถ้าไม่ได้ดังประสงค์ หรือถ้าไม่ตั้งความหวังไว้มากไปนัก
ชีวิตเราอาจจะสมปรารถนากว่าที่เป็นอยู่ก็ได้
และวันนี้ ฉันก็เลือกที่จะเดิน
แทนที่จะวิ่งตามใคร..ต่อใคร
เพราะว่านั่นทำให้ฉันเห็นโลกทั้งใบได้ชัดเจนกว่า
และรู้สึกลึกซึ้งถึงการไม่ได้ดังประสงค์
..ทว่า…สมปรารถนา
