การกังวลเพียงเล็กน้อยก่อให้เกิดประโยชน์ต่อชีวิตประจำวัน เพราะทำให้ตื่นตัวและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ถ้าหากมากเกินไปจนส่งผลกระทบกับชีวิตประจำวัน เช่นทำงานได้บกพร่อง ต้องระวังตัวให้มากว่าจะเป็นผู้ป่วยโรควิตกกังวล (Anxiety Disorder)
ก่อนอื่นต้องบอกว่า โรควิตกกังวลไม่ใช่โรคซึมเศร้า (ซึมเศร้าในสิ่งที่ผ่านไปแล้ว) แต่เป็นการหวั่นวิตกในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง หรือกำลังจะมาถึง ให้ท่านลองสำรวจตัวเองดูว่า มีความวิตกกังวลในหลายๆเรื่องมานานกว่า 6 เดือนหรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องครอบครัว วันที่กังวลมีจำนวนมากกว่าวันที่สบายใจ ควบคุมการกังวลได้ยาก และมีอาการเกินครึ่งหนึ่งของอาการต่อไปนี้: กระสับกระส่าย อ่อนเพลียง่าย ใจลอย หงุดหงิด ตึงกล้ามเนื้อ หรือมีปัญหาการนอน ถ้าท่านเข้าเกณฑ์ที่กล่าวมาข้างต้น ท่านกำลังต้องการการบำบัด ซึ่งเป็นไปได้ทั้งการพบปะพูดคุยกับนักจิตวิทยา หรือบำบัดด้วยยาที่จิตแพทย์สั่งจ่ายให้
แต่ไม่ว่าจะเป็นทางไหน หากท่านไม่ดูแลตนเอง ท่านก็จะไม่หาย ในทางกลับกัน ถ้าท่านดูแลตนเองอย่างดีในแต่ละวัน โรคนี้หายขาดอย่างแน่นอน ”ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว” (มัทธิว 6:34)
การดูแลตนเองที่กำลังพูดถึงนี้ ไม่ใช่แค่การกระทำ แต่รวมถึงความคิดและวาจาด้วย เช่น
- ในหลายๆครั้งที่เรารู้สึกไม่พอใจคนเอาเปรียบ คนที่ทำในสิ่งไม่ดี แต่ได้ดี และกลับไม่ได้รับการลงโทษ เราอาจเกิดความคิดทางลบ กระวนกระวายอยากให้เขาเจอสิ่งร้ายๆ หรือแม้กระทั่งอิจฉาและอยากได้ดีแบบเขา จนกระทั่งเอาเยี่ยงอย่างเขา ขอให้ท่านอดทนไม่ก่อบาป เพราะคนบาปที่ไม่สำนึกย่อมไม่ได้รับการอภัย อย่าให้คนบาปเหล่านั้นมาทำให้ท่านตกต่ำลง “อย่ากระวนกระวายใจเพราะคนทำชั่ว อย่าอิจฉาคนชั่วร้าย” (สุภาษิต 24:19)
- ชีวิตประจำวันเต็มไปด้วยปัญหาให้กังวลใจ บางครั้งจึงรู้สึกท้อใจตั้งแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ หากคนรอบข้างพูดให้กำลังใจก็จะลดความกังวลไปได้ การปรึกษากับคนที่มีประสบการณ์มากกว่าจะให้คำแนะนำท่านได้ดีกว่าเพื่อนที่เผชิญปัญหาเดียวกัน แต่หากคนท่านอายเกินกว่าที่จะปรึกษาใคร ท่านสามารถเรียบเรียงความคิดตัวเองเป็นขั้นตอนว่า ต้องทำอะไรบ้างถึงจะราบรื่น ทุกๆครั้งที่ทำสำเร็จให้ขอบคุณพระเจ้าและขอบคุณตัวเอง ท่านอาจเขียนคำชมตัวเองลงในกระดาษแผ่นเล็กๆ เมื่อรู้สึกกังวลเมื่อใดจะได้รู้ว่า ที่ผ่านมาท่านทำได้ดีเพียงไร “ความกระวนกระวายทำให้คนท้อใจ แต่คำพูดที่ดีทำให้มีความยินดี” (สุภาษิต 12:25)
“อย่ากระวนกระวายใจถึงสิ่งใดเลย จงทูลพระเจ้าให้ทรงทราบถึงความปรารถนาทุกอย่างของท่านโดยคำอธิษฐาน การวอนขอพร้อมด้วยการขอบพระคุณ” (ฟีลิปปี 4:6)
