วันหนึ่งเจ้าไก่ขี้ขลาดตัวหนึ่งสวดขอพรจากนางฟ้าให้มันมีความกล้าหาญมากขึ้น นางฟ้าตอบรับคำอ้อนวอนของมันโดยเสกให้มันเป็นเสือโคร่งตัวใหญ่ เจ้าไก่น้อยในร่างเสือเดินเข้าไปในป่าได้สักพัก มันตกใจแทบสิ้นชีวิตเมื่อมันพบกับสิงโต มันวิ่งหนีกลับมาหานางฟ้าด้วยความกลัว
“ท่านเสกให้ผมเป็นเสือโคร่งไม่เห็นจะทำให้ผมกล้าหาญและเก่งขึ้นเลย เสกให้ผมเป็นสิงโตเถิดนะ” เจ้าไก่อ้อนนางฟ้า
นางฟ้าผู้แสนดีเสกให้ตามที่ไก่ขอ ตอนนี้มันกลับกลายเป็นสิงโต แต่ในไม่ช้าเมื่อมันพบกับช้าง มันตัวสั่นด้วยความกลัวและรีบวิ่งกลับไปหานางฟ้าอีกครั้ง
มันขอร้องให้นางฟ้าเสกมันให้กลายเป็นช้าง และเช่นเดิมเมื่อนางฟ้าเสกให้มันเป็นช้าง มันก็รู้สึกกลัวอีกเมื่อพบกับนายพราน มันจึงขอให้นางฟ้าเสกให้มันเป็นมนุษย์ นางฟ้าทำตามที่มันขอ เมื่อมันกลายร่างเป็นมนุษย์ มันเดินไปได้พักเดียว เมื่อเหลือบมองเห็นเงาของตน มันก็รู้สึกกลัวและวิ่งแจ้นไปหานางฟ้าอีกครั้ง
เมื่อเห็นดังนี้นางฟ้าผู้อารีจึงกล่าวกับไก่ว่า “ตราบใดที่ใจเธอยังฝ่ออยู่อย่างนี้ ไม่ว่าฉันจะเสกให้เธอเป็นอะไร มันก็คงไม่ช่วยให้เธอกล้าหาญขึ้นหรอก”
ชวนคิดสะกิดใจ
การมีข้อตั้งใจที่ดี น้ำใจที่ดีคงไม่พอ ที่สำคัญกว่านั้นคือต้องมีจิตใจแนวแน่ มั่นคงและเข้มแข็งที่จะให้ข้อตั้งใจดีและน้ำใจดีที่มี เป็นการปฏิบัติจริงในชีวิตให้ได้
