ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของศิลปินผู้มีชื่อเสียง ศิลปินผู้นี้เป็นช่างทำกระจกสีที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศนั้น ดูเหมือนว่าการเรียนเป็นไปด้วยความยากลำบาก และฝีมือของชายหนุ่มยังห่างชั้นจากผู้เป็นอาจารย์อยู่มาก ชายหนุ่มคิดในใจว่า ถ้าเขาได้เครื่องมือของอาจารย์ไปทำงาน เขาก็จะสามารถผลิตผลงานได้สวยงามทัดเทียมกับอาจารย์ของเขา เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงออกปากขอยืมเครื่องมือในการทำงานของอาจารย์ทั้งหมด อาจารย์ก็แสนจะใจดีได้มอบเครื่องมือทั้งหมดของตนให้ลูกศิษย์ยืมไปใช้โดยไม่ถามอะไรสักคำ
หลายสัปดาห์ผ่านไป ชายหนุ่มนำเครื่องมือมาคืนอาจารย์ด้วยหน้าตาเศร้าหมอง เขาบอกกับอาจารย์ว่า “ผมหวังว่าถ้าผมใช้เครื่องมือของอาจารย์ทำงาน งานของผมจะออกมาสวยงามมากขึ้น แต่เปล่าเลย งานของผมก็ยังคงออกมาเหมือนเดิม ไม่ต่างจากที่ผมใช้เครื่องมือของผมทำแม้แต่น้อย” อาจารย์ยิ้มให้ลูกศิษย์อย่างปรานีพลางกล่าวว่า “เห็นแล้วใช่ไหมว่าหัวใจของการเรียนรู้ไม่ได้อยู่ที่เครื่องมือของอาจารย์ แต่มันอยู่ที่จิตวิญญาณของอาจารย์ต่างหากที่เจ้าต้องพยายามเข้าให้ถึง”
ชวนคิดสะกิดใจ
การเป็นศิษย์ของพระเยซูก็เช่นกัน การถือตามพระบัญญัติอย่างเคร่งครัดตามตัวอักษรเท่านั้นคงไม่พอที่จะทำให้เราเป็นศิษย์ที่ดีของพระองค์ แต่สิ่งที่สำคัญกว่า คือการเข้าใจจิตตารมณ์ที่เป็นหัวใจและจิตวิญญาณของพระบัญญัติตามที่พระเยซูเจ้าทรงสอน และปฏิบัติตามด้วยความรักต่างหาก
