ผู้หญิงที่ยากจนมากคนหนึ่ง มีเหรียญทองแดงเหลืออยู่เพียงเหรียญเดียว เธอตั้งใจว่าจะใช้เหรียญนั้นซื้อขนมปังชิ้นเล็กๆ ชิ้นหนึ่งเพื่อประทังความหิว ด้วยความรีบร้อน เธอสะดุดและล้มลง และเหรียญทองแดงเพียงเหรียญเดียวที่เธอมี มันตกลงไปที่พื้นและกลิ้งไปที่ไหนก็ไม่รู้
เธอค่อยๆ ยืนขึ้นอย่างยากลำบาก เธอพยายามมองหาเหรียญทองแดงของเธอ แต่เธอมองไม่เห็นมัน ด้วยความรู้สึกโกรธและผิดหวัง เธอเงยหน้ามองดูฟ้า และกล่าวตัดพ้อต่อพระเจ้าว่า
“พระเจ้า พระองค์ช่างโหดร้ายจริงๆ” เธอตะโกน “พระองค์ก็รู้นี่ว่าเหรียญทองแดงเป็นเหรียญสุดท้ายที่ลูกมี ทำไมพระองค์จึงทรงอนุญาตให้มันหายไปอีก เอาละ ขณะนี้พระองค์จะให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกอีกล่ะ”
เธอก้มลงอีกครั้งและพยายามที่จะหาเหรียญที่หายให้พบ ขณะที่กำลังค้นหาอยู่นั้น เธอเห็นเหมือนกับมีแสงสะท้อนจากวัตถุที่เป็นโลหะจากที่ๆ อยู่ไม่ห่างนัก “มันต้องเป็นเหรียญของฉันแน่ๆ เลย” เธอรีบสาวเท้าไปที่จุดที่เธอเห็น เธอแทบไม่เชื่อสายตาของเธอเลยว่า เธอมองเห็นเหรียญทองแดงของเธอวางอยู่ข้างๆ แหวนเพชรอันมีค่า
ชวนคิดสะกิดใจ
พระเจ้าทรงอนุญาตให้เราสูญเสียเพื่อที่เราจะได้รับ หลายๆ ครั้งในความยากลำบาก เราพบข้อคิดและสิ่งที่มีค่ามากมายสำหรับชีวิต
