ชายคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ในนครแห่งหัวใจ แต่เขารู้สึกแปลกใจอย่างยิ่ง เพราะหัวใจทุกดวงปิดสนิท และไม่มีใครเปิดประตูหัวใจของตนให้เขาเข้าไป

    ชายคนนั้นจึงไปพบนักปราชญ์และถามว่า “ผมจะทำอย่างไร เพื่อที่จะทำให้ผู้คนเปิดประตูดวงใจของตนให้ผม”
    นักปราชญ์มอบหินสีขาวให้กับชายหนุ่มพร้อมทั้งกล่าวว่า “จงนำเครื่องรางมหัศจรรย์นี้ไปกับเธอ ด้วยเครื่องรางนี้จะช่วยให้เธอเปิดประตูดวงใจทุกดวง แม้แต่ดวงใจที่แข็งกระด้างที่สุดได้”
    ชายหนุ่มพกก้อนหินสีขาวติดตัวและเดินทางกลับไปสู่นครแห่งหัวใจอีกครั้ง ขณะที่เขาเดินไปตามถนน เขารู้สึกประหลาดใจ เพราะประตูแห่งหัวใจหลายดวงเปิดออก และเชื้อเชิญให้เขาเข้าไปข้างในโดยที่เขาไม่ต้องเคาะประตูด้วยซ้ำ
    ชายหนุ่มวิ่งไปหานักปราชญ์ผู้มอบเครื่องรางให้กับเขา พลางกล่าวด้วยความยินดีว่า “เครื่องรางของท่านช่างวิเศษจริง ๆ มันสามารถเปิดประตูดวงใจได้อย่างง่ายดาย”
    “รักษามันไว้ให้ดี และจำไว้ว่าถ้าเจ้ามีมันอยู่กับตัว จะไม่มีหัวใจดวงใดที่ปิดสำหรับเจ้า” นักปราชญ์สอนเขา
    “ท่านผู้รอบรู้ หินเครื่องรางมหัศจรรย์ก้อนนี้มีชื่อว่าอะไรหรือครับ” ชายหนุ่มถาม
    “มันมีชื่อว่า “ความรัก”” นักปราชญ์ตอบ

ชวนคิดสะกิดใจ
หลายๆ ครั้งเราอยากเปลี่ยนแปลงโลก เปลี่ยนแปลงสังคม ที่เราคิดว่า มันเต็มไปด้วยสิ่งไม่ดี และความเห็นแก่ตัว และหลายๆ ครั้งวิธีการที่เราใช้ก็คือ แรงมาแรงไป และเราก็ท้อใจ เพราะแทนที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงกลับเกิดการต่อต้าน แต่ถ้าเราจะพก “ความรัก” ติดตัวไปกับเรา และใช้มันในการแก้ปัญหา เชื่อว่าสิ่งดีๆ จะเกิดขึ้น ปัญหาจะลดลง และการต่อต้านจะพ่ายแพ้ต่อความรักในที่สุด